W "Osmanie" autor nawiązywał do walk polsko-tureckich. Pisząc pod wielkim wrażeniem głośnej w całej Europie wiktorii pod Chocimiem. W swoim poemacie, – równolegle do typowych dla człowieka baroku refleksji o znikomości ziemskiej sławy i potęgi – snuł Gundulić pochwałę polskiego bohaterstwa i męstwa; z Polską wiązał ściśle nadzieję na ostateczne pokonanie Półksiężyca, toteż królewicza polskiego (panującego potem jako Władysław IV) kreował na jedną z głównych postaci eposu. Przekład tego eposu, którego dokonał Karol Brzozowski, inspirował również Mickiewicza.