Osadnictwo celtyckie w zachodniej Małopolsce. Ze studiów nad grupą tyniecką

Podstawowym źródłem wiedzy o dziejach Celtów – jednego z najważniejszych ludów barbarzyńskich starożytnej Europy oraz jego wysoko rozwiniętej kultury nasyconej wpływami cywilizacji śródziemnomorskich, są odkrycia archeologiczne. Źródła historyczne, nieliczne i lakoniczne w swojej wymowie, odgrywają tutaj niewielką rolę, co najwyżej uzupełniając i ubarwiając obserwacje archeologów prowadzone systematycznie od ponad 100 lat. Archeologia odgrywa szczególną rolę w rekonstrukcji dziejów Celtów zamieszkujących w dorzeczu Odry i Wisły, praktycznie niezauważonych przez historiografów antycznych. Obszerna monografia Michała Grygiela zaznajamia Czytelnika z zaledwie niewielkim wycinkiem tej przebogatej wiedzy dotyczącym odłamu Celtów zamieszkujących nad górną Wisłą. Autor jednak bynajmniej nie zawęża przy tym swojego spojrzenia, ale w szeroko prowadzonej dyskusji sięga do najdalszych zakątków Celtyki, kreśląc niezbędne tło dla zaobserwowanych przez siebie zjawisk w zachodniej Małopolsce. Warto przy tym zauważyć, że zabieg ten z jednej strony znakomicie wprowadza Czytelnika w ducha epoki, z drugiej zaś nadaje głębokiego znaczenia różnorodnym i skomplikowanym w interpretacji faktom archeologicznym. Ukazana została w ten sposób przekonywująco niezwykła rola, jaką odegrała maleńka populacja celtycka zamieszkująca w okolicach Krakowa, dysponująca własnym pieniądzem i stanowiąca ważne ogniwo łańcucha dalekosiężnych powiązań w obrębie świata barbarzyńskiego.

Książka Michała Grygiela ma szansę stać się archeologicznym bestsellerem adresowanym nie tylko do specjalistów, ale również szerokiego grona pasjonatów historii starożytnej, chcących pogłębić wiedzę o zmarginalizowanych przez kulturę antyczną północnych barbarzyńcach.