Opętanie

Spotykam i takie książki napisane pięknym językiem, fabularnie skrojone pod mój gust, w których nie umiem się odnaleźć. Tym razem nie zawładnęło mną tytułowe opętanie. Miałam przed sobą wysokopółkową literaturę piękną, której fabuła prowadzona była z prawdziwym rozmachem. Książka ta nosi w sobie znamiona cech powieści epistolarnej, detektywistycznej, mnóstwo w niej poezji, jeszcze więcej listów. Różnorodność struktur podpowiada, że nie będziemy się nudzić, ale w moim odczuciu obracanie się w tylu gatunkach przy jednej historii było aż nazbyt męczące. Trzeba mieć dużo cierpliwości by przebrnąć przez kilkadziesiąt stron pamiętników, czy listów. Z pewnością docenią ją czytelnicy lubujący się w poezji, w poematach. A.S Byatt prezentuje tu najwyższy poziom literackiego wyrafinowana, autorka dokonała niemożliwego - otóż odtworzyła styl wiktoriańskich listów. Opętanie było dla mnie trudne w odbiorze, pomimo, że skończyłam filologię polską to jednak braki jakie posiadam w tematyce literatury brytyjskiej dawały o sobie mocno znać. Kunsztownie skonstruowane Opętanie to swoiste jajko fabergee. Dlatego nie uważam się za docelowego odbiorcę tego monumentalnego dzieła, za które autorka dostała przecież tyle nagród. Trudno będzie mi komukolwiek polecić Opętanie, czytając uświadomiłam sobie jak wiele jeszcze przede mną do odkrycia. Nie zniechęcam się jednak, do niektórych książek trzeba dojrzeć.