Odyseja kota imieniem Homer

"Odyseja kota imieniem Homer" to historia o niewidomym kocie i jego właścicielce. W trudnym dla siebie momencie życia (źle płatna praca, rozstanie z narzeczonym) Gwen odbiera telefon od zaprzyjaźnionej weterynarz. Do jej kliniki trafił maleńki kotek, któremu wskutek choroby usunięto gałki oczne. Zdesperowana weterynarz szuka dla niego rodziny. Mimo, że Gwen ma już dwa koty I mieszka kątem u koleżanki zakochuje się w maleństwie od pierwszego spotkania. I tak Homer trafia do Gwen i zaczyna się ich wspólna przygoda.

Jako zdeklarowana kociara musiałam przeczytać tę książkę choć bardzo obawiałam się, że będzie smutna i będę przy niej płakać jak bóbr. Nie ukrywam, że łezka kilka razy zakręciła mi się w oku, ale to przede wszystkim pozytywna i optymistyczna opowieść czy może forma autobiografii.
To nie tylko historia kota ale również świadectwo tego ile Gwen nauczyła się od swoich zwierząt, szczególnie od Homera. Kot, który nigdy nie widział w żaden sposób nie zdawał sobie sprawy ze swojej niepełnosprawności. Parł przez życie z podniesionym ogonem, ciekawy świata i odważny. Dzięki niemu autorka wyszła ze swojej strefy komfortu i podjęła najważniejsze decyzje w życiu. Przepłynęłam przez 300 stron książki niezauważając upływu czasu. Język autorki jest lekki i bardzo przystępny. A sama historia momentami zabawna, momentami wzruszająca ale również pełna pięknych i życiowych sentencji. To lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika zwierząt. Parafrazując znane powiedzenie...

Książkę kupiłam dawno temu na jakimś bazarku, jest wycofana z jakiejś biblioteki, raptem 5 zł, a wsparła kotki. Leżała sobie na półce i czekała na odpowiedni moment...

I jakoś tak się stało, że nadszedł ten moment. Nie wiem, może to, że już od kilku tygodni walczę o Naszego Amberka Bursztynka to coś mnie popchnęło ku książce...

I pochłonęłam ją w jeden dzień! Szczerze powiem, że mnie jako kociarę wciągnęła od razu od pierwszej strony... Prowadząc przez chwilę grozy, aż ku miłemu zakończeniu...

Homer jest niezwykłym kotem, który nie zdążył zobaczyć świata, a już został skazany na życie w wiecznej ciemności. Po lekturze tej książki na pewno inaczej spojrzę na ogłoszenia fundacji takich jak Paczę Sercem.

Bo sama powiem szczerze, że mając osiem kotów, w czym cztery to wariaty - jeszcze biegające po półkach i skaczące adhd, bałabym się o takiego kotka jak Homer.

Autorka jednak opisuje nam jak niezwykły jest Homer oraz jak sprawnie poluje na muchy! Poza tym jest niezwykłym kotem także z innych względów - nie będę Wam jednak odbierać przyjemności z czytania książki!

Sama historia autorki też momentami mrozi krew w żyłach, ale to też pozostawię niedopowiedziane - bo tę książkę warto przeczytać, choćby po to by się pośmiać czy wzruszyć i postanowić, że warto się nie poddawać!

„(…) ta książka jest nie tylko dla takich szaleńców jak ja, ale również dla tych innych, którzy porzucili wiarę w cuda i bohaterów dnia codziennego; dla miłośników kotów i tych, którzy uważają się za ich zajadłych przeciwników; dla tych, którzy słowa „normalny” i „idealny” traktują jako synonimy, i tych, którzy wiedzą, że mały krok w bok od utartego szlaku wzbogaca czasem całe życie.”

cała recenzja dostępna na moim blogu:
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-odyseja-kota-imieniem-homer-gwen-cooper/