Odnalezieni. Prawdziwe historie adoptowanych

''Świadomość tego, kim się jest, daje możliwość zrozumienia własnego postępowania [...]. Matka biologiczna dała mi wprawdzie życie, ale cała reszta przyszła od mamy adopcyjnej''

Czasami tak pół żartem pół serio powtarzam że więzi rodzinne są przereklamowane. Jednak jak się okazuje po przeczytaniu tej pozycji, stwierdzam że więzi rodzinne są jak najbardziej, serio. Długo zastanawiałam się co napisać na temat tej książki, analizowałam i przemyśliwałam różne te opowiedziane historie. Odpowiedzi na moje pytania pozostały jednak nieznane. Nie jestem adoptowana, więc pewnie nie potrafię wejść w skórę takich ''niepełnych'' (tak niektórzy sami siebie nazywają) ludzi.
Nie potrafię poczuć, tego co czuje ktoś adoptowany, ale z drugiej strony, nie potrafię sobie wyobrazić, że mogłabym większość swego życia, przeżyć bez mojego rodzeństwa.

Książka jest niewątpliwie bardzo ciekawa. Atrakcyjności literackiej dodają jej też zdjęcia, w dużej ilości. A ja wprost uwielbiam takie oglądać. Są to zdjęcia stare, naprawdę stare, czarno białe, a nie tylko ''stylizowane'' na stare. Piękne zdjęcia ludzi których w większości nie ma już na świecie, a są na tych kropelkach tamtejszej teraźniejszości. Sugeruję jednak czytać tę pozycję powoli i najlepiej po jednej, dwie historie. Jeśli się czyta więcej na raz, może się czytelnikowi nieźle namieszać.

Mogą się mylić, ci podwójni dziadkowie i rodzice, rodzeństwo, odnajdywane w różnych odstępach czasu, a nawet i imiona, czę...

Publikacja Anny Kamińskiej traktuje o dorosłych osobach, które w dzieciństwie trafiły do adopcji, a jako dorosłe postanowiły odszukać swoją rodzinę biologiczną. Poznajemy koleje losów kilkunastu osób, gdzie historie niektórych zazębiają się z innymi, tworząc pokruszony obraz rodzeństwa odnajdujących się po kilkudziesięciu latach, bądź dopiero poznających się jako dorosłe osoby, jedynie przeczuwających, że gdzieś tam jest jeszcze ktoś dla nich bardzo ważny.

Jedni przyjmują tę wiadomość bez większych emocji, inni mają lekkie kłucie w sercu, bo zawsze podskórnie coś tam czuli. Niektórzy odczuwają lekki zawód, ze dowiedzieli się późno albo, że to ktoś obcy im o tym "doniósł". Różni ludzie - różne reakcje.

Występujący w książce adoptowani nie są wyjątkowymi czy znanymi osobami. Po prostu zdecydowali się podzielić swoimi przemyśleniami i emocjami związanymi z poszukiwaniem biologicznych rodzin. Znamienne jest to, że nawiązują bliższe więzi nie z matką czy ojcem biologicznym, ale swoim rodzeństwem. Zawsze czuli, że jest ktoś jeszcze w ich życiu, działo się to poza ich świadomością, a tak mocno oddziaływało, że gdy już się odnaleźli mogli w końcu odetchnąć, przyszło uspokojenie i radość, poczucie bycia "kompletnym".

"To może wydać się absurdalne, ale nosząc przez lata zdjęcie siostry w portfelu i wiedząc, że ją mam, naprawdę za nią tęskniłem. Dziwne, prawda? Nie znasz człowieka, a o nim myślisz.. i jest to bliski człowiek. Jesteś tego świadom. Bra...