Książka Joanny Szwabe to pionierskie opracowanie jednego z podstawowych problemów pragmatyki języka w literaturze polskiej. Mieści się w nurcie kognitywnym pragmatyki języków naturalnych, badającej procesy poznawcze zaangażowane w komunikację werbalną, sytuuje się więc na pograniczu językoznawstwa, kognitywistyki oraz filozofii języka. Autorka rekonstruuje strukturę komunikatu oraz wnioskowań konwersacyjnych odbiorcy w świetle współczesnych badań pragmatyki, przeprowadza również wyczerpującą analizę implikacji dominującego obecnie modelu inferencyjnego komunikacji w zakresie poznawczej aktywności oraz dyspozycji odbiorcy. W książce wykazano, że sprowadzenie interpretacji do biernego odbioru jest niekonsekwencją modelu inferencyjnego w jego wydaniu kognitywnym oraz wprowadzono ideę interpretacji rozwijającej się pod naciskiem korzyści poznawczych odbiorcy. W ramach tak pojętej komunikacji autorka rozważa zagadnienie dyspozycji pragmatycznych odbiorcy oraz proponuje ujęcie kompetencji pragmatycznej spójne z wymogami inferencyjnego ujęcia komunikacji. Publikacja stanowi ważną pomoc dydaktyczną w zajęciach z językoznawstwa kognitywnego, komunikacji społecznej i filozofii języka.