Jako ludzie byli do siebie zupełnie niepodobni. A jednak coś ich łączyło, pominąwszy nawet ich ogromny talent. Obaj byli niezwykle mądrzy, obaj posiadali rzadko spotykany, prawie nieskazitelny smak; to samo cenili w literaturze, tym samym się zachwycali, tego samego nie lubili. Obaj ubóstwiali Tołstoja i chłodno (Iwan Aleksiejewicz wręcz wrogo) odnosili się do Dostojewskiego. Obaj gardzili tym, co wieli krytyków początku XX stulecia nazywało „dekadentyzmem”, oni sami „żonglerką”, a Tołstoj - „przerysowaną karykaturą głupoty”.
Z przedmowy Marka Ałdanowa
Iwan Bunin (1870-1953) poeta i nowelista rosyjski: przedstawiciel klasycznego nurtu w literaturze rosyjskiej. Jeden z najznakomitszych pisarzy rosyjskich, którego twórczość dorównuje dziełom Gogola, Turgieniewa, Dostojewskiego i Tołstoja. Iwan Bunin, pochodzący z ziemiańskiej rodziny, nazywany był „piewcą upadających szlacheckich gniazd”, „ rosyjskim Proustem”. W 1910 roku opublikował powieść „Wieś”, swoje najgłośniejsze i najbardziej znane dzieło. Od 1919 żył i tworzył na emigracji we Francji. Bunin został pierwszym rosyjskim laureatem Literackiej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1933 roku. Zmarł w Paryżu pracując nad wspomnieniami o Czechowie.
Antoni Czechow (1860-1904) znakomity nowelista rosyjski i najwybitniejszy dramaturg końca XIX wieku. Jego najsłynniejsze dramaty: „Mewa”, „Wujaszek Wania”, „Trzy siostry” i „Wiśniowy sad” weszły do kanonu literatury światowej, a kolejne pokolenia reżyserów wystawiają je na scenach światowych teatrów. Czechow, z wykształcenia lekarz, rozgłos zdobył dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, który na deskach MCHAT-u wystawił wszystkie jego dramaty, zapoczątkowując naturalizm w teatrze europejskim. Zaawansowana gruźlica zmusiła Czechowa w 1897 roku do zmiany trybu życia. Po kuracji w 1898 roku, zamieszkał w Jałcie, na Krymie, w kupionym przez siebie domu. W 1901 roku Czechow ożenił się z Olgą Knipper, gwiazdą MCHAT-u, która grała większość pierwszoplanowych ról w jego dramatach Zmarł w 1904 roku, w niemieckim kurorcie, gdzie przebywał na kuracji.
Z przedmowy Marka Ałdanowa
Iwan Bunin (1870-1953) poeta i nowelista rosyjski: przedstawiciel klasycznego nurtu w literaturze rosyjskiej. Jeden z najznakomitszych pisarzy rosyjskich, którego twórczość dorównuje dziełom Gogola, Turgieniewa, Dostojewskiego i Tołstoja. Iwan Bunin, pochodzący z ziemiańskiej rodziny, nazywany był „piewcą upadających szlacheckich gniazd”, „ rosyjskim Proustem”. W 1910 roku opublikował powieść „Wieś”, swoje najgłośniejsze i najbardziej znane dzieło. Od 1919 żył i tworzył na emigracji we Francji. Bunin został pierwszym rosyjskim laureatem Literackiej Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1933 roku. Zmarł w Paryżu pracując nad wspomnieniami o Czechowie.
Antoni Czechow (1860-1904) znakomity nowelista rosyjski i najwybitniejszy dramaturg końca XIX wieku. Jego najsłynniejsze dramaty: „Mewa”, „Wujaszek Wania”, „Trzy siostry” i „Wiśniowy sad” weszły do kanonu literatury światowej, a kolejne pokolenia reżyserów wystawiają je na scenach światowych teatrów. Czechow, z wykształcenia lekarz, rozgłos zdobył dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, który na deskach MCHAT-u wystawił wszystkie jego dramaty, zapoczątkowując naturalizm w teatrze europejskim. Zaawansowana gruźlica zmusiła Czechowa w 1897 roku do zmiany trybu życia. Po kuracji w 1898 roku, zamieszkał w Jałcie, na Krymie, w kupionym przez siebie domu. W 1901 roku Czechow ożenił się z Olgą Knipper, gwiazdą MCHAT-u, która grała większość pierwszoplanowych ról w jego dramatach Zmarł w 1904 roku, w niemieckim kurorcie, gdzie przebywał na kuracji.