Opinia na temat książki Niewybaczalne

Rok 1990. Chwila nieuwagi i trzyletni chłopiec znika matce z oczu. Szeroko zakrojona akcja poszukiwawcza kończy się tragicznie. Rok 2015. Zuzanna podczas sprzątania mieszkania po zmarłym ojcu odkrywa niepokojące pamiątki, które sugerują, że wszystko co wie o swojej rodzinie jest kłamstwem.

Jest to już kolejne moje spotkanie z twórczością Izabeli Janiszewskiej. A skoro kolejne, to wiadomo, że od początku polubiłam się z piórem Autorki. Jej powieści za każdy razem mocno mnie angażują, bo raz, że tematyka jest bardzo aktualna i pobudzająca wyobraźnię, a dwa, że pisarka najzwyczajniej dobrze pisze: lekko, sugestywnie i z dużą dawką wątków obyczajowych, co sprawia, że przez jej powieści dosłownie się płynie.

Od razu zaznaczę, że nie jest to typ kryminału, gdzie dostajemy mocne opisy czy jakąś przesadnie skomplikowaną zagadkę kryminalną. Ja z reguły sporą część wątków rozwiązuję samodzielnie, choć oczywiście są i takie które mocno mnie zaskakują. A równocześnie nie jest to dla mnie tak istotne, bo skupiam się na innych walorach powieści, szczególnie że Autorka wręcz po mistrzowsku gra na emocjach czytelnika. Tym razem jest wyjątkowo trudno, bo w grę wchodzi krzywda dzieci. A jednak nie sposób się od tej historii oderwać. Przeplatające się osie czasowe i ich wzajemne zależności dodatkowo uatrakcyjniają lekturę.

Dla zainteresowanych powiem, że dostępny jest audiobook w wykonaniu Anny Dereszowskiej (wydarzenia współczesne) i Piotra Grabowskiego (wydarzenia z przeszłości). Dla mnie taki podział i niesamowite głosy lektorów były dodatkowym atutem.

Jak zwykle przyjemnie spędziłam czas z książką Izabeli Janiszewskiej. I jak zwykle zachęcam, by samodzielnie przekonać się czy twórczość Autorki i Wam przypadnie do gustu. Moim zdaniem warto.