Gorąco polecam ten reportaż. Został oddany głos różnym osobą, które mają kontakt z takimi dziećmi, a także tym co mają zaburzenia ze spektrum autyzmu. Bardzo doceniam możliwość spojrzenia z różnych punktów widzenia na poruszany temat... Bezsilność, brak zrozumienia, izolacja czy często brak wsparcia to z czym muszą mierzyć na co dzień takie rodziny. Nie rozumiem jak ktoś może powiedzieć drugiej osobie, którą widzi prawdopodobnie pierwszy raz w życiu, że jest złą matką albo coś w tym stylu na podstawie jednej sytuacji. Bogatsza o wiedzę, że nie zawsze brak reakcji jest brakiem reakcji ze strony rodziców. Dotknął mnie ten reportaż bardzo pod względem emocjonalnym.
Jeśli ktoś uważa, że osoby z autyzmem są agresywne, to się myli, bo tylko u części osób występują takie zachowanie. Jest to jeden z mitów dotyczących tego zaburzenia.
Chciałam odnieść się do słów padających w tym reportażu "Chłopaki nie płaczą, a on potrafił płakać", ponieważ nie mogę przejść obojętnie obok nich. Wyniku wzorca kulturowego postrzegania wrażliwości jako niemęskiej niektórzy chłopcy ukrywają ją za maskami. Ciekawe, kiedy społeczeństwo zda sprawę z tego, że jest to bullshit i zaczną uznawać, że wrażliwość jest naturalna i ją akceptować u innych. Wbrew pozorom wrażliwość to siła.