Opinia na temat książki Nie zawiedź mnie, tato

Dość ciekawie ta książka została skonstruowana. Fabuła została podzielona na części, które poprzetykane są epilogami (tak, jest ich tutaj kilka). Oryginalna forma, która mnie zaintrygowała.

Kolejny raz spotkałem się ze Zdzisławem Mokryną, emerytowanym funkcjonariuszem Biura Spraw Wewnętrznych. Po wydarzeniach, które miały miejsce w Rykowie, znajduję Zdzisława w Bieszczadach, gdzie osiadł z dala od ludzi i codziennych spraw. Pewnego dnia dowiaduje się on o śmierci wujenki, która mieszkała na Podlasiu. Mokryna jedzie tam, by ogarnąć sprawy związane z pochówkiem. Czy jego obecność na Podlasiu przebiegnie spokojnie? Tego się dowiesz sięgając po tę książkę.

"Nie zawiedź mnie tato" to kryminalna opowieść, która snuje się niespiesznie. Poruszona w niej tematyka nie jest łatwa, mimo to nie czułem się smutny czy przygnębiony. Owszem, emocjonalnie dotykała tych moich, ukrytych za grubą skórą obojętności, empatycznych części mnie.

Wessała mnie w mroczną otchłań doświadczeń bohaterów. Ich emocje powodowały ogrom analiz i myśli z mojej strony, które zaciskały "pętlę na mojej szyi, także momentami nie mogłem oddychać".

Oprócz wątku kryminalnego autor poruszył ogrom ważnych tematów, jak strata bliskiej osoby, żałoba, alkoholizm czy trauma. Pięknie utkał z tych wszystkich wątków opowieść, która powodowała, że "czułem się tak, jakbym nagle skoczył z urwiska, nie będąc pewien, jakie podłoże czeka mnie podczas lądowania".

Książkę czytało mi się dobrze. Z zapartym tchem "połykałem" kolejne strony. Drobiazgowe i skrupulatne opisy nie nużyły. Rozterki bohaterów zaciekawiały

Jeśli szukasz kryminału z szeroko rozwiniętą warstwą obyczajową oraz narracją pierwszoplanową dającą ogląd na fabułę, to jest to bardzo dobry wybór.

Polecam! Czytaj!