Nie ten brat

Nie rozumiem wysokich not. Początek przypominał mi nieco inną książkę, ktorą czytałam pod koniec ubiegłego roku. Im dalej w fabułę tym gorzej. Egoistyczny Caleb opuścił Gwen. Pomocną dłoń wyciąga do niej jego oschły nieco bezwzględny brat Nathan. A poźniej, gdy wielokrotnie słyszy od niego nieprzyjemne słowa zamiast mieć trochę własnej godności i chociaż postawić mu się nieco to chociaż słownie to jeszcze mu się tłumaczy.
Mimo tragizmu jaki przeżywa główna bohaterka, to jednak jest to płytka, pełna wielu powrórzeń opowiastka, których wiele i znacznie lepiej i z większym sensem napisanych.

Życie jest niczym sinusoida. Po chwilach szczęścia i cudownych uniesień przychodzą te złe, bolesne, wystawiające na próbę. Wszystko potrafi zmienić się nieoczekiwanie, w mgnieniu oka, bez żadnego ostrzeżenia. I w takich momentach nawet te dobre chwile, które nadal tkwią w pamięci, nie potrafią przynieść ukojenia, a wręcz przeciwnie - niosą jedynie ból. Bywają momenty, gdy bez pomocnej dłoni o wiele trudniej się podnieść. Lecz zawsze trzeba uważać, kto ją wyciąga i pomimo wszystko być ostrożnym w tym, od kogo się tę pomoc przyjmuje...

Gwen nie zaznała życia usłanego różami, jednak to nigdy nie powstrzymało jej od bycia optymistycznie nastawioną do świata i ludzi. Wychowywana przez matkę, nie do końca zaznała rodzinnej miłości tak, jak powinno każde dziecko. W domu się nie przelewało, więc robi wszystko by także sama zarobić na swoje wymarzone studia. Kocha gotować, jest w tym naprawdę wybitna i to z tym fachem wiąże swoją przyszłość. Żaden chłopak nigdy nie zwrócił na nią większej uwagi, lecz ona ma ważniejsze priorytety niż szukanie związku. Lecz ten sam ją znajduje i wydaje się być niczym piękny sen. Idealny, wymarzony, pełen magii, miłości, wręcz nieprawdopodobny. Jednak sny mają to do siebie, że lubią się kończyć... lub przekształcić w najgorszy koszmar.

Nathan jest starszym bratem Caleba, choć nie wydawało się, by ich relacje były bliskie. Być może z uwagi na to, że stanowi jego absolutne przeciwieństwo. Nie ma w nim radości życia, za to na jego t...

Miałam jeden faktyczny problem z tą książką, nie mogłam się wczuć. Wręcz pierwsze sto stron przemeczylam i uwierzcie lub nie, ale to co stało się później – totalnie rozwaliło mi głowę! „Nie ten brat” to książka od A.E. Murphy, która uwielbiam i szczerze powiedziawszy, biorę książki w ciemno.

Gwen, która niespełna trzy lata temu na jednej z pobliskich plaż, poznała Caleba – dwa lata starszego chłopaka, nie przekonała mnie do siebie. Denerwowało mnie to, że za szybko oddała swoje uczucia chłopakowi, którego ledwo znała. Jednak później, ta bohaterka sprawiała, że lubiłam ją coraz bardziej. Odwaga i siła, którą pokazywała, nie jeden raz przyprawiała mnie o szybsze bicie serca. Jeszcze nie miałam tak, że na widok imienia bohatera normalnie cała drżałam z emocji (nie tych pozytywnych), Caleb nie skradł mojego serca, wręcz sprawił, że jeszcze bardziej go znienawidziłam. Jednak ktoś to serce skradł, swoimi dziwactwami, opiekuńczością i tym spokojem, który wylewa się na kartki, zarażając.

Najważniejsze w tym wszystkim są relacje, tutaj autorka wykazała się umiejętnościami, które zniewoliły mnie do samego końca. Powiem Wam, że podczas czytania śmiałam się sama do siebie, czasami bohaterowie doprowadzali mnie do szału, że chciałam rzucić książką. Fabuła ma wręcz idealne tempo, które z każdym napisanym słowem i każdą kolejną, przewróconą stroną, powoduje coraz to większe emocje. Jestem bardzo zadowolona z tej historii, która ewidentnie jest dopieszczona w każdym ...