Nie mów nic

Po lekturze serii "O Zatoce Aniołów" spodziewałam się podobnie lekkiej, łatwej i przyjemnej lektury. A tymczasem otrzymałam ekscytującą historię kobiety, która pragnie odkryć swoją prawdziwą tożsamość i poznać przeszłość, która do tej pory została skrzętnie przed nią ukryta.

Wraz z bohaterami przenosimy się do słonecznej Kalifornii, do San Francisco, gdzie niespełna trzydziestoletnia Julia DeMarco planuje ślub i przyjęcie weselne. Zupełnie przypadkiem trafia na wystawę fotografii w miejscowym muzeum i na jednym ze zdjęć w osobie małej trzyletniej dziewczynki stojącej za bramą sierocińca rozpoznaje siebie. Julia jest zdumiona swoim odkryciem i pragnie dowiedzieć się czegoś więcej na temat zdjęcia i jego autora. Jej matka zmarła przed sześcioma miesiącami zatem od niej nie może otrzymać wyjaśnień. Bohaterce udaje się natomiast odnaleźć autora fotografii. Niestety ze zdjęciem wiąże się tajemnicza przeszłość, a drążenie jej wiąże się z ogromnym ryzykiem i niebezpieczeństwem. Julii udaje się jednak przekonać przystojnego fotografa do pomocy przy wyjaśnianiu zagadki. Kobieta jest zdeterminowana i chce dowiedzieć się czegoś o pierwszych czterech latach swojego życia, wspomnienie których najprawdopodobniej wyparła z pamięci. Decyzja ta jednak uruchamia cały ciąg nieprzewidzianych zdarzeń, które prowadzą do Moskwy i całej siatki agentów KGB. Finał tej historii może mieć tragiczne skutki...

Czy Julia odkryje tajemniczą przeszłość? Czego dowie się o swoim pochodzeniu...

Nie jest to pierwsze moje spotkanie z lekturą Barbary Freethy i nie powiem, ale ma naturalny sposób wciągania czytelnika w fabułę. Z pewnością zawdzięcza to lekkiemu stylowi oraz niewymuszonej koncepcji przedstawiania bohaterów w pewnych układach. Na plus przemawia tez stopniowanie napięcia podnoszącego się wraz z kolejnymi rozdziałami książki i odkrywaniem nowych komplikujących sytuacji.
Jednak w przypadku "Nie mów nic" jest też trochę przewidywalnych momentów i zanim coś staje się faktem na łamach stron, czytelnik wcześniej domyśla się tych właśnie rozwiązań. Koncepcja zbudowania zagadki wokół starego zdjęcia może nie od razu podsunęła mi jakie będą następstwa, ale w momencie pojawienia się syna fotografa łatwo mi było przewidzieć, jak mogą potoczyć się przynajmniej niektóre wątki. Na pewno wplątanie do akcji agentów KGB i przedstawienie całego splotu wydarzeń w stolicy Rosji już tak oczywiste nie było. Zatem jest masa zdarzeń, które przemawiają za nietuzinkowością tej powieści, dobrze trzymają nas na miejscu i pozwalają oczarować się aurą tajemniczych posunięć autorki. Ale jest też druga jej strona, kojarząca mi się nieco z harlequinowskim wydaniem romansu.
W sumie mogę powiedzieć, iż w przeważającej części jest to jednak sensacyjno-przygodowa niż romansowa pozycja, z szybkim przebiegiem - gdyż całość zamyka się raptem wciągu kilku dni - i wieloma "atrakcjami" po drodze. Ostateczne rozwiązanie przychodzi, jak to zazwyczaj bywa w takich powieściach, na ostatnich str...