Przeczytane
E-book
Publicystyka, pisma polityczne
O Rosji
Autor na początku raportu stawia tezy, następnie analizuje powiązania Polski i Rosji, polsko-rosyjskie stosunki ekonomiczne, polską pamięć historyczną względem Wschodu, krajowe wschodoznawstwo, kwestię Polaków w Rosji i formułuje wynikające z tego zalecenia dla polityki polskiej wobec Rosji.
Już we wstępie stwierdza on, że "polityka minimalizmu" tzn. założenie, że średniej wielkości państwo, jakim jest Polska, nie może mieć realnego wpływu na Rosję jest błędne. Jego tezy są następujące:
1. Wschód w jego aktualnym rozwoju może być zagrożeniem dla bezpieczenstwa Polski przy jednoczesnym zmniejszeniu się jego potencjału jako celu polskiej ekspansji gospodarczej. Kluczowe znaczenie dla odwrócenia tego procesu ma Ukraina. Potrzebna jest redefinicja polskiej polityki wschodniej.
2. Możliwe są 2 modele polityki wobec Wschodu: defensywna, polegająca na nieaangażowaniu się w tym regionie, lub asertywna - bardziej zaangażowana, która ma też większe uzasadnienie. Jak na razie Polska prowadzi politykę defensywną.
3. Atuty Polski w Rosji to: sympatia do Polaków (poza samymi Rosjanami) wśród narodów poradzieckich (tzw. "miękka siła"), duża wiedza polskiego środowiska eksperckiego o tym regionie, intensywne relacje ze społecznościami (NGOs, turystyka, imigracja), istniejące ale zdecydowanie za mało wspierane związki gospodarcze z regionami Wschodu. Brak wsparcia dla gospodarki, edukacji i kultury w tych krajach jest wyrazem słabości polityki wschodniej.
4. Barierą...