"Muzyka dla kameleonów" to ostatnia pełnowymiarowa książka Trumana Capote, która ukazała się za jego życia, w 1980 r. Składa się ona z trzech części: sześciu opowiadań, mikropowieści i siedmiu tzw. portretów konwersacyjnych. Z wyjątkiem jednego opowiadania - "Mohave" - autor jest we wszystkich obecny, pełni rolę narratora, bohatera, rozmówcy i rezonera; relacjonuje ciekawe i osobliwe wydarzenia ze swego bogatego życia, maluje portrety niezwykłych ludzi.
W opowiadaniach Capote powraca do swego dzieciństwa na Południu, opisuje pewną niezwykłą wizytę na Martynice, poddaje wiwisekcji dzieje kilku bulwersujących związków miłosnych; w mikropowieści "Ręcznie rzeźbione trumny" zajmuje się serią makabrycznych, nie wyjaśnionych mordów; a w portretach konwersacyjnych szkicuje sylwetki czarnej sprzątaczki z Manhattanu, mężczyzny oskarżonego o uwodzenie nieletnich dziewczynek, mordercy związanego z "rodziną Mansona" i bogini seksu Marilyn Monroe, by skończyć książkę sensacyjnym i ekshibicjonistycznym wywiadem z samym sobą.
W opowiadaniach Capote powraca do swego dzieciństwa na Południu, opisuje pewną niezwykłą wizytę na Martynice, poddaje wiwisekcji dzieje kilku bulwersujących związków miłosnych; w mikropowieści "Ręcznie rzeźbione trumny" zajmuje się serią makabrycznych, nie wyjaśnionych mordów; a w portretach konwersacyjnych szkicuje sylwetki czarnej sprzątaczki z Manhattanu, mężczyzny oskarżonego o uwodzenie nieletnich dziewczynek, mordercy związanego z "rodziną Mansona" i bogini seksu Marilyn Monroe, by skończyć książkę sensacyjnym i ekshibicjonistycznym wywiadem z samym sobą.