/846f78704d6bf4d612e0c97cd521bed0/n/truman-capote)
Truman Garcia Capote właściwie Truman Streckfus Persons (ur. 30 września 1924 w Nowym Orleanie, zm. 25 sierpnia 1984 w Los Angeles) – amerykański pisarz i scenarzysta.
Pochodził z Południa, dzieciństwo spędził w Luizjanie, Alabamie i Missisipi. Po ukończeniu szkoły średniej przez pewien czas pracował jako goniec w redakcji tygodnika The New Yorker, co stworzyło mu okazję do nawiązania pierwszych kontaktów literackich. Otwarcie przyznawał się do swojej homoseksualności. Był w związku z Newtonem Arvinem, profesorem literatury College’u im. Smitha.
Debiutował jako nowelista zbiorem Zatrzaśnij ostatnie drzwi (1943, Shut the Final Door), po którym wydał kilka jeszcze tomów opowiadań wyróżniających się subtelnością psychologicznego rysunku postaci, ulotnością nastroju i wdziękiem stylistycznym, ale uznaną pozycję literacką zdobył dzięki dwóm powieściom – Inne głosy, inne ściany (1948, Other Voices, Other Rooms), zawierające wyraźne pierwiastki autobiograficzne opowieści o dojrzewaniu uczuciowym młodego chłopca, i Harfa traw (1951, The Grass Harp), której bohaterowie uciekają w dzieciństwo, chroniąc się w ten sposób przed okrucieństwem „normalnego” życia, i rezydują gromadnie w rozrosłym drzewie.
Podobne przesłania zawiera opowiadanie Śniadanie u Tiffany’ego (1958, Breakfast at Tiffany’s), portretujące młodą dziewczynę, która nie chce stabilizacji i nawet na wizytówce umieszcza informację, że znajduje się permanentnie „w podróży”.
Natomiast ostatnia z szeroko znanych powieści Capote’a, Z zimną krwią (1966, In Cold Blood), utrzymana jest w zupełnie odmiennym tonie i napisana inną techniką; jest to swoista „powieść dokumentalna”, drobiazgowo rekonstruująca szczegóły krwawej zbrodni, popełnionej przez dwóch recydywistów na czteroosobowej rodzinie farmerskiej z miasteczka Holcomb, a następnie przedstawiająca równie szczegółowo przebieg procesu i zachowanie się zabójców przed wyrokiem i po nim, aż po sam dzień egzekucji.
Najbardziej oryginalne utwory Capote’a z pierwszego okresu twórczości nie znalazły w zasadzie naśladowców, natomiast powieść Z zimną krwią dała na swój sposób początek fali „powieści dokumentalnych”, które ze szczególnym zapałem uprawiać zaczął Mailer. Po ogromnym międzynarodowym sukcesie Z zimną krwią w twórczości Capote’a nastąpiło swoiste „zawirowanie”.
Przez wiele lat pracował nad zamierzoną na proustowską skalę powieścią Answered Prayers, której nigdy nie ukończył (duży fragment ukazał się za życia autora w jednym z czasopism). Zachowane trzy rozdziały wydano w 1987, z podtytułem The Unfinished Novel (Wysłuchane modły. Powieść nieukończona), w opracowaniu M. Foksa. Powieść, o wyraźnie autobiograficznym charakterze, portretująca nowojorskie środowisko artystyczne wraz z jego międzynarodowymi koneksjami, wywołała wzburzenie z powodu agresywnych i drastycznych charakterystyk wielu luminarzy amerykańskiego życia artystycznego i intelektualnego.
Podczas nauki w Trinity School, w Nowym Jorku Capote w teście inteligencji uzyskał wynik 215 punktów[1].
Pisarz w 94 proc. zapamiętywał dosłowną treść wszystkich rozmów, które przeprowadzał. Ta umiejętność ułatwiła napisanie powieści Z zimną krwią.
Zmarł w wieku niespełna 60 lat, w domu swej starej przyjaciółki Joanne Carson. Przyczyną śmierci była choroba wątroby (związana z alkoholizmem Trumana w ostatnich latach przed śmiercią).
Pochodził z Południa, dzieciństwo spędził w Luizjanie, Alabamie i Missisipi. Po ukończeniu szkoły średniej przez pewien czas pracował jako goniec w redakcji tygodnika The New Yorker, co stworzyło mu okazję do nawiązania pierwszych kontaktów literackich. Otwarcie przyznawał się do swojej homoseksualności. Był w związku z Newtonem Arvinem, profesorem literatury College’u im. Smitha.
Debiutował jako nowelista zbiorem Zatrzaśnij ostatnie drzwi (1943, Shut the Final Door), po którym wydał kilka jeszcze tomów opowiadań wyróżniających się subtelnością psychologicznego rysunku postaci, ulotnością nastroju i wdziękiem stylistycznym, ale uznaną pozycję literacką zdobył dzięki dwóm powieściom – Inne głosy, inne ściany (1948, Other Voices, Other Rooms), zawierające wyraźne pierwiastki autobiograficzne opowieści o dojrzewaniu uczuciowym młodego chłopca, i Harfa traw (1951, The Grass Harp), której bohaterowie uciekają w dzieciństwo, chroniąc się w ten sposób przed okrucieństwem „normalnego” życia, i rezydują gromadnie w rozrosłym drzewie.
Podobne przesłania zawiera opowiadanie Śniadanie u Tiffany’ego (1958, Breakfast at Tiffany’s), portretujące młodą dziewczynę, która nie chce stabilizacji i nawet na wizytówce umieszcza informację, że znajduje się permanentnie „w podróży”.
Natomiast ostatnia z szeroko znanych powieści Capote’a, Z zimną krwią (1966, In Cold Blood), utrzymana jest w zupełnie odmiennym tonie i napisana inną techniką; jest to swoista „powieść dokumentalna”, drobiazgowo rekonstruująca szczegóły krwawej zbrodni, popełnionej przez dwóch recydywistów na czteroosobowej rodzinie farmerskiej z miasteczka Holcomb, a następnie przedstawiająca równie szczegółowo przebieg procesu i zachowanie się zabójców przed wyrokiem i po nim, aż po sam dzień egzekucji.
Najbardziej oryginalne utwory Capote’a z pierwszego okresu twórczości nie znalazły w zasadzie naśladowców, natomiast powieść Z zimną krwią dała na swój sposób początek fali „powieści dokumentalnych”, które ze szczególnym zapałem uprawiać zaczął Mailer. Po ogromnym międzynarodowym sukcesie Z zimną krwią w twórczości Capote’a nastąpiło swoiste „zawirowanie”.
Przez wiele lat pracował nad zamierzoną na proustowską skalę powieścią Answered Prayers, której nigdy nie ukończył (duży fragment ukazał się za życia autora w jednym z czasopism). Zachowane trzy rozdziały wydano w 1987, z podtytułem The Unfinished Novel (Wysłuchane modły. Powieść nieukończona), w opracowaniu M. Foksa. Powieść, o wyraźnie autobiograficznym charakterze, portretująca nowojorskie środowisko artystyczne wraz z jego międzynarodowymi koneksjami, wywołała wzburzenie z powodu agresywnych i drastycznych charakterystyk wielu luminarzy amerykańskiego życia artystycznego i intelektualnego.
Podczas nauki w Trinity School, w Nowym Jorku Capote w teście inteligencji uzyskał wynik 215 punktów[1].
Pisarz w 94 proc. zapamiętywał dosłowną treść wszystkich rozmów, które przeprowadzał. Ta umiejętność ułatwiła napisanie powieści Z zimną krwią.
Zmarł w wieku niespełna 60 lat, w domu swej starej przyjaciółki Joanne Carson. Przyczyną śmierci była choroba wątroby (związana z alkoholizmem Trumana w ostatnich latach przed śmiercią).
/63fc113c-3a90-49d2-8c6a-ccdbeb6e25d8/n/sniadanie-u-tiffany-ego)
/8cfef635-01e3-4b00-9b40-8e178f3e9781/n/z-zimna-krwia)
/o-184316/n/sniadanie-u-tiffany-ego-harfa-traw)
/o-1214828/n/inne-glosy-inne-sciany)
/66f8f9d38ad352c9b56e2f01383297f8/n/muzyka-dla-kameleonow)
/o-789904/n/letnia-przeprawa)
/c7d09f77-ea0b-4953-b761-048911cc3e7e/n/mistrzowie-opowiesci-o-milosci)
/f1c6f461-d959-487d-bf5d-9e1767988bae/n/miriam)
/c6ea7207-d8e3-481f-8be8-5547c09dddae/n/mistrzowie-opowiesci-swieta-swieta)
/o-970077/n/posrod-sciezek-do-raju-i-inne-opowiadania)
/o-54489/n/psy-szczekaja)
/34723b85f8714554739792973a203f4e/n/13-opowiadan-amerykanskich)
/o-9788380621701/n/ostatni-autobus-i-inne-opowiadania)
/9180b34f-fbba-4772-ae7b-490580d7ecfd/n/te-sciany-sa-zimne-i-inne-opowiadania)
/ba5e384e-4063-4f07-a0bf-8c07a7539ec9/n/breakfast-at-tiffany-s-a-short-novel-and-three-stories)
/30121b96-978a-4b9e-8978-14d08551c47f/n/gwiazdka)
/o-1257487/n/harfa-traw-drzewo-nocy-i-inne-opowiadania)
/4a14e766-6eba-438f-8401-de43d0a0edc3/n/portrety-i-obserwacje-eseje)
/o-1230300/n/wysluchane-modlitwy-powiesc-nieukonczona)
/9d2c767e-d0c3-4cef-b291-59bd67dd06fb/n/18-wspolczesnych-opowiadan-amerykanskich)
/o-600344/n/capote-reader)
/o-955150/n/die-grasharfe)
/89b2f526-f0d4-44c2-b410-a836c75e1e0b/n/spelnione-zyczenia-niedokonczona-powiesc)
/o-451308/n/summer-crossing)
/o-119922/n/the-complete-stories)
/o-9780241339145/n/the-duke-in-his-domain)
/846f78704d6bf4d612e0c97cd521bed0/n/truman-capote "Truman Capote")
/846f78704d6bf4d612e0c97cd521bed0/n/truman-capote "Truman Capote")
