Autobiografia wielkiego polskiego literaturoznawcy - w formie rozmowy Barbary Łopieńskiej z Profesorem.
"Rodzina i przyjaciele namawiają mnie do pisania pamiętnika czy autobiografii. Ale dla opowieści o sprawach innych ludzi zasoby mojej pamięci, znawstwo charakterów, wreszcie umiejętności opisowo-narracyjne są zbyt skąpe. Autobiografię zaś wtedy tylko warto pisać, jeżeli można być szczerym aż do końca - na to z różnych powodów mnie nie stać.
Postanowiłem więc ograniczyć się do życiorysu naukowego. [...] Ale zajmowanie się literaturą to nie tylko moje zamiłowanie, a później zawód, to także mój "sposób na życie". Podlegał presjom historii i łączył się z zaangażowaniem politycznym. W takiej więc mierze, w jakiej okaże się to konieczne, ten życiorys naukowy jest także życiorysem osobistym i politycznym".
Henryk Markiewicz
"Rodzina i przyjaciele namawiają mnie do pisania pamiętnika czy autobiografii. Ale dla opowieści o sprawach innych ludzi zasoby mojej pamięci, znawstwo charakterów, wreszcie umiejętności opisowo-narracyjne są zbyt skąpe. Autobiografię zaś wtedy tylko warto pisać, jeżeli można być szczerym aż do końca - na to z różnych powodów mnie nie stać.
Postanowiłem więc ograniczyć się do życiorysu naukowego. [...] Ale zajmowanie się literaturą to nie tylko moje zamiłowanie, a później zawód, to także mój "sposób na życie". Podlegał presjom historii i łączył się z zaangażowaniem politycznym. W takiej więc mierze, w jakiej okaże się to konieczne, ten życiorys naukowy jest także życiorysem osobistym i politycznym".
Henryk Markiewicz