Książka niniejsza jest pierwszym, wnikliwym opracowaniem całości dotychczasowego dorobku poetyckiego Janusza Szubera - jednego z najważniejszych i najciekawszych współczesnych poetów polskich. Zmierza ona do ujęcia monograficznego, lecz tylko przybliża się do punktu idealnego klasycznej (dążącej do podania wiedzy zobiektywizowanej) „monografii o jednym pisarzu"; pisana byta bowiem ze świadomością, iż takie przedsięwzięcie nigdy nie może zostać do końca spełnione. Stąd też w centrum zainteresowań jej autora znalazły się przede wszystkim poszczególne interpretacje (tematów, motywów, pojedynczych wierszy czy słów), układające się w większe całości. Wzorem wielkich mistrzów (Jan Błoński, Miłosz, jak świat, by przypomnieć przykład nieodległy) autor książki decyduje się więc na ogląd wielopłaszczyznowy, odtwarzając w toku rozprawy podstawowe zasady rządzące unversum poezji Szubera, tj. napięcie czy też - jak sam powiada - „rozpięcie między narracją i sylwą".