Mitoznawstwo porównawcze to książka, która wypełnia istotną lukę w badaniach humanistycznych i w dydaktyce uniwersyteckiej, zwłaszcza polonistycznej. Jest ciekawie pomyślana, łączy bowiem dyskurs zmierzający do maksymalnego obiektywizmu (zwłaszcza w partiach prezentujących różne koncepcje mitu i różne badania nad mitem) z takim sposobem pisania, który naznaczony jest bardzo zindywidualizowanym światem wyobraźni twórczej każdego z dwóch autorów książki i różnicami w podejściu metodologicznym. Tak osiągnięta została całość bardzo spójna, a zarazem różnorodna.