Miss Birmy

Miałam chęć na piękną, wielowątkową sagę rodzinną.
Niestety "Miss Birmy" to nie jest saga. To nie jest pasjonująca opowieść.
Nie jest też pospolitą obyczajówką - i akurat to zaliczam na plus.
Nie jest też książką historyczną .
"Miss Birmy" to nudna, nijaka i nużąca opowiastka, która ciągnie się jak sparciała guma. Taka guma szybko pęka i z fabułą dzieje się to samo.
Podczas czytania miałam wrażenie, że autorka powrzucała na chybił-trafił rodzinne wspominki i pomimo chęci ,nie potrafiła stworzyć z nich ,tętniącej życiem historii.
Życia w bohaterach jest tyle ile w ludzikach lego , którymi bawi się pięciolatka.
Ojejku, jejku musimy uciekać! Tup, tup, tup biegniemy do lasu. A potem chlup ,przepływamy rzekę. Jesteśmy na plantacji a tutaj jest zła pani co jest zazdrosna o mamusię .No to mamusia myk,myk zostawia dzieciątka i zmyka do miasta a tak szyje kolorowe sukienusie. Potem znowu jesteśmy razem a potem pitu , pitu ,sraty taty i już będziemy na wyborach miss i zaraz mamy finisz.


Jedno jest pewne. Autorka "Miss Birmy" nie jest mistrzem układania klocków lego.
Mistrzem pisania też nie jest.

Charmaine Craig niezwykle mnie rozczarowała swą przynudzającą opowieścią. Aczkolwiek z rozwleczeniem historii współgra sposób w jaki bohaterowie "wywnętrzają się", a to niepotrzebnie tylko obciąża narrację. Nie po to sięgam po powieść historyczną mającą nakreślić wyobrażenia o konflikcie w Birmie, żeby potykać się o bogate opisy przeżyć postaci kosztem opisów tego co ich spotyka.
Myślę,że nie ujrzałam w treści nawet połowy tego, co niektórzy czytelnicy dostrzegli, same oceny książki przemawiają za tym. Nic nie poradzę, że tak mało Birmy dostrzegłam na łamach tej historii. Równie dobrze można by mi wmówić, że byłam na Sri Lance. Za mało znamion ta historia nosi. I być może dlatego, że dla mnie to bynajmniej nie jest pierwsze zetknięcie z konfliktem w tamtym rejonie oceniam ją jako przeciętną, jedną z tych, na której traci się swój czas. Nie pomogła nawet świadomość, iż miałam tu do czynienia faktami, opisem historii, która naprawdę się wydarzyła. Trudno było mi odczuć grozę sytuacji, mimo iż tu i tam była mowa o torturach, zabijaniu. Wojna domowa została przygaszona przez scenariusz obyczajowy. Jednak saga tym tego też nie nazwała.
Sam wydźwięk konkursu, gdzie Craig na tronie miss sadza dziewczynę wywodzącą się z mniejszości etnicznej możemy chyba odczytać jako symbol wyzwolenia. Natomiast dla mnie to idealny finał rodem z Hollywood. "Miss Birmy" to nic innego, jak mydlany scenariusz filmowy.

„Miss Birmy” to piękna i poruszająca powieść wielowątkowa, z bogatym tłem historycznym, które stanowi jej główny atut. Zawitamy do tego niezmiernie zróżnicowanego etnicznie kraju na krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej.

Czy "najpiękniejszą cechą Birmy jest właśnie ta jej mnogość ludów"? A może jej przekleństwem?

Birma jest jednym z krajów, które dotknęły nie tylko wpływy kolonizacji, chaos drugiej wojny światowej, ale również brutalne walki wewnętrzne, łącznie z eksterminacją mniejszości narodowych.

Autorka niezmiernie przejmująco przedstawia losy dwojga ludzi tak samotnych, że mimo odmienności kulturowej, etnicznej, braku wspólnego języka decydują się razem iść przez życie. Życie usłane różami pełnymi ostrych kolców. Życie nieustannie i tragicznie naznaczane zmianami na scenie politycznej. Ciągłe rozłąki, ucieczki, walka o życie, narastający brak zrozumienia i niszczące sekrety rozdzielają ich równie mocno, jak ich kraj dzieli wojna domowa. Muru, którym odgrodzili się od siebie już nie sposób zburzyć.

Czy ich córka, wywodząca się z mniejszości etnicznej, która zyskuje tytuł Miss Birmy, będzie lekiem na całe zło? Symbolem kraju wyzwolonego i wolnego od nacjonalizmu?

Ta przejmująca powieść kreśląca tragiczne losy Birmy i dwojga boleśnie samotnych ludzi wstrząsnęła mną do głębi. Ciekawa dalszych losów tego kraju sięgnęłam do informacji w Internecie, ale nie miał...

Zastanawialiście się kiedyś co kieruje kobietami, które startują w konkursach piękności? Jakie taki występ ma konsekwencje, uzależnienia polityczne czy rozrywkowe? Mnie ten temat nigdy zbytnio nie interesował, nie oglądałam wyborów, a to czy kondydatki walczyły o pokój na świecie, nie miało dla mnie znaczenia. To czemu czytam książkę o Miss, a w dodatku Birmy, państawa o którym nic nie wiem?

"Miss Birmy" to piękna, wielowątkowa opowieść o trudnych losach rodziny Bensonów. Żyją w państwie podzielonym przez konflikty etniczne, targanym przez wojenną zawieruchę, w czasach ciężkich i niesprzyjających. To nie jest łatwa lektura, bo na początku trudność sprawia wejście w historię Birmy, zależności, rozróżnienie powiązań, grup społecznych. Momentami jest monotonnie, ale to nie jest książka, którą się czyta szybko i lekko. Trochę zajęło mi zrozumienie na czym polega piękno tej powieści. Napisana świetnym językiem, wyważonym, spokojnym, który wprowadza trochę patetyczny nastrój. Utrzymana w klimacie, dotyka ważnych tematów. Dodatkowym plusem jest to, że ta historia jest oparta na prawdziwych wydarzeniach.

Powieść jest bardzo oryginalna, ale jest to lektura, której trzeba poświęcić czas. Trzeba się delektować językiem i przeżywać trudności razem z bohaterami. Nie jest to może książka mojego życia, ale warto ją przeczytać.