Literatura współczesna, zbudowana w cieniu wieży Babel, to labirynt zapętlających się dróg, z których wiele prowadzi donikąd. Czytelnikom zagubionym na bezdrożach dziedzictwa kultury europejskiej Javier Tomeo proponuje terapię szokową przez empatię, zachęcając do osobistego zaangażowania się przy przekraczaniu barier epok, stylów, gatunków, po to, by ta aktywność mogła stać się okazją do pokonywania własnych ograniczeń.