Właściwym tematem rozpraw jest Czesław Miłosz - jego koncepcja poety i poezji, zaś tradycja mickiewiczowska pełni tu rolę hipotezy scalającej formułę życia i twórczości. Ciekawie pomyślana monografia ukazuje drogi rozwojowe poezji Miłosza w ujęciu historycznym - od debiutu po Drugą przestrzeń, tomik ostatni. Autorka poddaje szczegółowej rekonstrukcji wzorzec określający język dwudziestowiecznego poety, jego historiozofię, myśl religijną oraz elementy kreatywnej biografii.