Postać króla Mieszka II rysowała się mgliście i nieco koturnowo w stosunku do tego, co tradycja rocznikarska i kronikarska przekazała o jego czynnościach i osiągnięciach. Na całym jego panowaniu legła poświata „gnuśności” i kontrastowości w stosunku do glorii rządów ojca i w stosunku do ciężkiego trudu odnawiania państwowości piastowskiej syna.