Miej umiar

Czasami nachodzą mnie takie momenty gdzie chce zmian, zapalam się i działam na najwyższych obrotach, aby ich dokonać. Tym razem i jednocześnie kolejnym, podchodzę do zmniejszenia otaczających mnie rzeczy.

Kiedy uaktywnia się zbieractwo i sentyment do każdego kolejnego przedmiotu, robi się wieeeelkie zamieszanie..

Jest postęp. Mianowicie jeden pokój jest uboższy o 2 worki i 2 pudła niepasujących/zepsutych/zbędnych elementów.

Autorka podzieliła swój poradnik na 52 kroki, aby w ciągu jednego roku zaprowadzić w swoim otoczeniu potrzebne zmiany i życia po swojemu.
Były rozdziały bardziej mnie dotyczące, ale i znalazły się takie, które znając i stosując pominęłam. Więc w prostej formie autorka mobilizuje i nakreśla drogę do zmian.

Można o niej powiedzieć, że zawarta w niej treść jest oczywista. Jednak tak samo można powiedzieć o nadmiernym gromadzeniu czy o ciągłym poszukiwaniu określonych przedmiotów. Odkładać wszystko na swoje miejsce, proste prawda? Jednak zdarza się tak, że zbaczamy z tej ścieżki i konsekwencje są po raz kolejny zaskakujące.

Autorka pomaga nam z własną książką odnaleźć także własną równowagę, naprawić relacje i mieć czas na przyjemności.

Kolejna, niepotrzebna publikacja. Nie zrobiła na mnie większego wrażania, ot zwykłe czytadełko o wszystkim i o niczym.

Natalia Konopik ma nieznośną manierę, która sprowadza się do tego, żeby wchodzić z butami w cudze życie. Radzi co i jak mamy jeść, gdzie bywać i jak się ubierać. W żaden sposób nie przekonała mnie do swojej książki, pewne rzeczy są jasne bez infantylnych i nieporadnych wywodów.

Autorka upraszcza wiele kwestii, brakuje jej samodzielności w konstruowaniu tekstu. Zbyt duża ilość cytatów jest przytłaczająca, dostajemy jeden wielki zlepek cudzych myśli i poglądów.

Rozumiem, że rozstanie się z wieloma zbędnymi rzeczami przynosi nam wiele korzyści. Natomiast ja jako rasowa czytelniczka i bibliofil z czystego egoizmu i tęsknoty nie oddam swoich książek. Nikomu:)))

Nie polecam, szkoda czasu i atłasu.