Między wierszami

Może się wydawać na początku przewidywalna lub nudna, bo zaczyna się niby zwyczajnie, ale gdy wgryziemy się w fabułę, dojrzymy drugie dno. Te ponure, smutne, ukrywane z powodów strachu odrzucenia przez najbliższych, strachu przed osądzeniem i ocenianiem. Nie jest to typowy romans pełen scen erotycznych i podniet. Jest to książka poruszająca trudne tematy społeczne, rodzinne oddziaływujące na psychikę człowieka, a w tym wszystkim mamy pięknie przepleciony wątek pierwszej i czystej miłości. Nie zawsze zrozumianej i łatwej, ale ta pierwsza jest zazwyczaj ta najpiękniejsza i tą, którą zapamiętujemy na zawsze.

Suzanne Flores całą swoją energię poświęca, by osiągnąć konkretny cel – dostanie się po szkole średniej do prestiżowej Akademii Muzycznej Octave. To jej jedyna szansa, aby wyrwać się z domu i od toksycznego ojca.

Plan dziewczyny nieco się komplikuje, kiedy do szkolnego projektu, w który jest zaangażowana, dyrektorka przydziela jej największego wroga Christophera Lawsona. Jednak Suzanne nie ma pojęcia, że chłopak ma podobną motywację co ona. Również pragnie zdobyć dodatkowe punkty, aby dostać się na wymarzoną uczelnię.

Tych dwoje połączy wspólny cel, dla którego są gotowi zrezygnować ze wzajemnej niechęci. Szybko okaże się, że mają ze sobą więcej wspólnego, niż przypuszczali. Na jaw wyjdą układy, z których trzeba się wywiązać i… to, co ukryte między wierszami.

Autorka w książce porusza bardzo ważne tematy takie jak przemoc rodziców wobec dzieci. Pokazuje też znieczulicę ludzką wobec takiego zachowania.
Trzeba reagować jak widzimy i wiemy, że u drugiego człowieka dzieje się krzywda.
Taką osobę, jak główna bohaterka książki Suzanne możemy spotkać wszędzie. Za ścianą naszego mieszkania, w szkole bądź w pracy.
Możemy jej pomóc - reagujmy na krzywdę innych, nie udawajmy, że nas to nie dotyczy, że to nie nasza sprawa.
Może się okazać, że nasza reakcja uratowała życie drugiego człowieka. A brak reakcji - czasem może być za późno.