Medicus

To już moje trzecie spotkanie z twórczością tego autora. Po wspaniałej i pięknej książce "Medicus z Saragossy" i obszernej powieści "Szaman" wreszcie przeczytałam upragnionego "Medicusa". I tym razem się nie zawiodłam :). Książka jest świetna ,wciąga czytelnika w odległe średniowieczne czasy. Razem z głównym bohaterem przemierzamy odległe tereny z Anglii aż do Persji. Bo tam właśnie podąża Rob Col , aby u wybitnego medyka Ibn Siny znanego bardziej jako Awicenna zdobyć wszechstronną wiedzę medyczną i stać się medykiem. Koniecznie trzeba przeczytać !!!

,,Medicus" to fascynująca podróż w świat średniowiecznej medycyny. W czasach gdy w Europie najpopularniejszą metodą leczenia było upuszczanie krwi, na Wschodzie funkcjonował szpital i akademia gdzie naprawdę się zgłębiało tajemnice ciała i zdrowia człowieka. Tam właśnie podąża młody Robert Cole ścigany pragnieniem stania się wybitnym medykiem. Historia opisana w książce jest fascynująca, przygoda ściga przygodę a tło budują szczegółowo opisany świat kultury arabskiej i żydowskiej.

Powieść raczej dla czytelników nieobeznanych z historią i dopiero raczkujących w dziedzinie powieści historycznych. "Medicus" to raczej powieść obyczajowa z historią w tle (wiele osób zarzuca autorowi kompletny brak historycznego przygotowania przed przystąpieniem do pisania oraz poplątanie wątków historycznych). Może gdybym czytał "Medicusa" dobre dziesięc-piętnaście lat temu powieść zyskałaby ode mnie jeszcze kilka "gwiazdek". A oto dlaczego jestem na nie. Po pierwsze: główny bohater to niemal heros, który oprócz intuicji i "daru" ma jeszcze całe grono innych zdolności, umiejętności i zalet: żongluje, nauczył się w mig Perskiego, doskonale imituje zachowania innych, rzuca nożami, leczy, staje się pupilkiem Awicenny a na deser chędoży na prawo i lewo. Cud-miód, niemalże Herkules! Po drugie: powieść pozbawiona jest wartkiej akcji i przygód a opiera się na zasadzie: jadę-gadam-zdobywam umiejętności-jadę-gadam-chędożę itp. Bohater jeździ sobie i spotyka wciąż nowych ludzi, ląduje w Persji i wraca. ot tyle, 500 stron i po sprawie. Po trzecie: jestem już za stary i za dużo przeczytałem więc zrzędzę. Jeśli lubicie powieść obyczajową z motywem wędrówki w tle oraz niezłomnym niczym Batmobil protagonistą to powieść w sam raz dla was.

Dobrze mi się czytało "Medicusa", spodobała mi się historia, ale raczej nie traktuję tej książki jako rzetelnego opisu średniowiecznych praktyk medycznych. To bardziej rozrywka na deszczowe i jesienne dni (wciąż mamy sierpeń prawda? Bo pogoda za oknem tego nie potwierdza, przynajmniej w moim mieście). Rozczarowało mnie trochę zakończenie. Miałam wrażenie, że cała podróż głównego bohatera poszła na marne. Jeszcze tylko wspomnę o filmie, który powstał na podstawie książki. Można spokojnie oglądać w jakiej kto chce kolejności, czy przed przeczytaniem książki, czy po, czy w ogóle nie czytając. A to z tego powodu, że bardzo się od siebie różnią. Wiele wydarzeń zostało "przeinaczonych", niektóre wątki w filmie nie mają miejsca w książce i na odwrót. Nie twierdzę, że to źle. Jestem świadoma, że film rządzi się innymi prawami niż książka. Prawdę mówiąc gdyby reżyser chciał wiernie odwzorować książkę, ten byłby po prostu nudny. Podsumowując: książka- dla wytrwałych lub lubiących takie klimaty, film- gorąco polecam :)

Nigdy nie lubiłam książek historycznych, a tę książkę - pochłonęłam jednym tchem!

Książka fajna, ale jakoś nie mogłam przez nią przebrnąć, czego bardzo żałuję. Może kiedyś do niej wrócę.

Fan-ta-sty-czna. Świetnie opisana historia.