W RFN zdążyła już dorosnąć i osiągnąć pełnoletność cała generacja, która przyszła na świat już w zjednoczonych Niemczech. Tymczasem, w poprzedzającym jubileusz 2009 roku, wyniki niemieckich badań opinii społecznej nieoczekiwanie ponownie wskazują na odradzanie się wewnątrz niemieckiego społeczeństwa podziału na tzn. Ossis i Wessis. Zjednoczenie z sukcesem dokonane w wymiarze politycznym do dziś nie znalazło więc odzwierciedlenia w wymiarze społecznym. Jakie są przyczyny trwałości tego wewnętrznego podziału?
Zadaniem książki jest analiza sposobu zarządzania informacją w medialnym dyskursie politycznym RFN w odniesieniu do wschodnioniemieckich wydarzeń 1989/1990 r. na przykładzie prasy opiniotwórczej. Jej celem jest ustalenie jak linia redakcyjna przekładała się na optykę widzenia rzeczywistości politycznej i społecznej, i dalej, na zawartość publikowanych treści? Czy przekaz mediów zaspokajał zwiększone potrzeby informacyjne odbiorców w obu częściach Niemiec? Czy media poprzez swój management informacyjny rzeczywiście przyczyniały się do zjednoczenia także w wymiarze społecznym, a nie tylko politycznym?
Wyniki badań są raczej pesymistyczne i wskazują, że media docierały do swoich odbiorców i szerzej – opinii publicznej – ze swoiście politycznie uargumentowaną treścią i odmiennym przesłaniem co do docelowych rezultatów wydarzeń, zachodzących w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W ten sposób media stały się aktywnymi ośrodkami sterowania informacją w procesie komunikacji politycznej RFN w odniesieniu do wschodnioniemieckiego przełomu politycznego i wynikłego w jego następstwie niemieckiego zjednoczenia.
Zadaniem książki jest analiza sposobu zarządzania informacją w medialnym dyskursie politycznym RFN w odniesieniu do wschodnioniemieckich wydarzeń 1989/1990 r. na przykładzie prasy opiniotwórczej. Jej celem jest ustalenie jak linia redakcyjna przekładała się na optykę widzenia rzeczywistości politycznej i społecznej, i dalej, na zawartość publikowanych treści? Czy przekaz mediów zaspokajał zwiększone potrzeby informacyjne odbiorców w obu częściach Niemiec? Czy media poprzez swój management informacyjny rzeczywiście przyczyniały się do zjednoczenia także w wymiarze społecznym, a nie tylko politycznym?
Wyniki badań są raczej pesymistyczne i wskazują, że media docierały do swoich odbiorców i szerzej – opinii publicznej – ze swoiście politycznie uargumentowaną treścią i odmiennym przesłaniem co do docelowych rezultatów wydarzeń, zachodzących w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W ten sposób media stały się aktywnymi ośrodkami sterowania informacją w procesie komunikacji politycznej RFN w odniesieniu do wschodnioniemieckiego przełomu politycznego i wynikłego w jego następstwie niemieckiego zjednoczenia.