Medgidia, miasto u kresu

Cała powieść, choć przedstawia jeden ciąg wydarzeń i stanowi spoistą historię małego rumuńskiego miasteczka i jego mieszkańców w trudnych czasach, podzielona jest na krótkie rozdziały, z których każdy zaopatrzony został w osobną puentę. Trudne czasy to lata narastania faszystowskiego reżimu w Rumunii, okres II Wojny Światowej a następnie najazdu Armii Czerwonej i zaprowadzania komunistycznych "porządków", tzn. niszczenia gospodarki, wprowadzania panowania bezpieki i wynoszenia szumowin do władzy. Mimo niekorzystnych okoliczności opowieść kipi humorem i dobrodusznością, przypominając atmosferę powieści Hrabala. Otrzymujemy ciekawą panoramę społeczną małego miasteczka z jego pełnym rumuńskim kolorytem (Tatarzy, Żydzi, Ormianie, Grecy, Rosjanie, Rumuni i Arumuni - prawosławni, muzułmanie, niewierzący, właściciel ziemski, biedota, miejscowa inteligencja, przedsiębiorcy, urzędnicy, garnizon wojskowy i burdel...) "u kresu" pewnej epoki ale i blisko turecko-bułgarskiej granicy, więc też "na kresach", daleko od centrów administracji. Dopóki mieszać nie zaczną przestępcy: faszystowscy legioniści a następnie plebs wspierany przez tajną policję, wszystko działa... Ale komunizm przyniesiony na ruskich bagnetach stawia wszystko do góry nogami.
Ostatni rozdział "Tamto i to miasto" (10 s.) streszcza opowiedzianą wcześniej historię dopowiadając niektóre wątki. Narracja opowieści, choć śledzi losy wielu osób, osnuta jest wokół centrum społeczności, jakim się staje restauracja dworcowa, ...