Opinia na temat książki March

Bardzo lubię takie książki, jak "March" Geraldine Brooks. Nie wiem, jak oddać jej urok, jaki na mnie wywarła.

Czytaliście "Małe kobietki" Louisy May Alcott? Skąd to pytanie? Ci, co czytali, z pewnością szybko powiązali tytuł książki Geraldine Brooks z nazwiskiem tytułowych małych kobietek i - owszem - w powieści "March" ocieramy się o ten klasyk, uzupełniając historię o pana Marcha, nieobecnego ojca, ktory wyruszył wziąć udział w wojnie secesyjnej. Poznajemy bliżej jego losy i kulisy małżeństwa z Marmee, a zarazem kierujące nim ideały. Jego życiu przyglądamy się z listów pisanych do żony, retrospekcji, a także bieżących wydarzeń wojennych i sposób w jaki to wszystko składa się w całość moim zdaniem jest genialny. Mamy tu tyle odcieni miłości, rozterek jakie dręczą bohatera, jego przemianę, słabości, pogoń za ideą, a z drugiej strony perspektywę pani March, która cierpliwie znosi konsekwencje decyzji swojego męża, która musi skonfrontować się z bolesną prawdą. Jest to tak wielopłaszczyznowa powieść, której lekturę z chęcią przedłużałam, by dłużej z nią obcować.

Choć mamy tu wiele o rodzinnych relacjach, tęsknocie, a także zdradzie i lojalności, to w głównej mierze myślę ta książka jest pogonią za ideą, która była dla kapitana Marcha ponad wszystko. Była jego priorytetem. Dużą część wypełnia walka o równouprawnienie, a przynajmniej oderwanie z rąk niewolnicwa czarnoskórych, o dopuszczenie ich do nauki pisania, czytania, o ich traktowanie ich na równi z białymi i przez jego działania uwidoczniona przepaść, jaka dzieliła ówczesne społeczeństwo na przyjęcie takiego postępowania.

Jeszcze tylko nadmiernie, że nie trzeba znać wspomnianych wyżej "Małych kobietek" by zachwycić się książką "March" Geraldine Brooks, jednak warto poznać obie dla całokształtu obrazu. Nie dziwi mnie również wyróżnienie tej książki Nagrodą Pulitzera!