March

"March" Geraldine Brooks to niezwykle ciekawa i przemyślana reinterpretacja klasycznej historii z "Małych kobietek" Louisy May Alcott. Autorka skupia się na postaci kapitana Marcha – ojca, który w oryginale był raczej tłem, a tutaj staje się centralnym bohaterem. Brooks wnika w jego psychikę, ukazując go jako idealistę, którego wiara w Unię i sprawiedliwość zostaje brutalnie skonfrontowana z okrucieństwem wojny secesyjnej. Jego listy do rodziny pełne są czułości, ale jednocześnie skrywają przerażające realia frontu, takie jak przemoc, niewolnictwo, rasizm i moralne dylematy, które na zawsze go zmieniają.

W drugiej części książki poznajemy perspektywę jego żony Marmee. Widzimy jak musi zmierzyć się z własnymi uczuciami oraz z nowym obrazem męża, który wraca z wojny odmieniony fizycznie jak i psychicznie. Jej punkt widzenia dodaje tej historii głębi i ukazuje jednocześnie napięcia w ich małżeństwie.

To książka pełna kontrastów. Ideały zderzają się z brutalną rzeczywistością, a staje przed obliczem rozczarowań. Tło historyczne, jakim jest wojna secesyjna, stanowi tu doskonałą scenografię dla rozgrywających się dramatów. Brooks z niezwykłą precyzją oddaje klimat XIX wieku, odtwarzając zarówno piękno, jak i grozę tamtych czasów. "March" to nie tylko opowieść o wojnie, ale także o miłości, walce o wolność, stracie, o ludzkiej naturze, o tym, jak cierpienie i doświadczenia zmieniają nasze postrzeganie świata i siebie nawzajem. To powieść o rozczarowaniach, ale...

Bardzo lubię takie książki, jak "March" Geraldine Brooks. Nie wiem, jak oddać jej urok, jaki na mnie wywarła.

Czytaliście "Małe kobietki" Louisy May Alcott? Skąd to pytanie? Ci, co czytali, z pewnością szybko powiązali tytuł książki Geraldine Brooks z nazwiskiem tytułowych małych kobietek i - owszem - w powieści "March" ocieramy się o ten klasyk, uzupełniając historię o pana Marcha, nieobecnego ojca, ktory wyruszył wziąć udział w wojnie secesyjnej. Poznajemy bliżej jego losy i kulisy małżeństwa z Marmee, a zarazem kierujące nim ideały. Jego życiu przyglądamy się z listów pisanych do żony, retrospekcji, a także bieżących wydarzeń wojennych i sposób w jaki to wszystko składa się w całość moim zdaniem jest genialny. Mamy tu tyle odcieni miłości, rozterek jakie dręczą bohatera, jego przemianę, słabości, pogoń za ideą, a z drugiej strony perspektywę pani March, która cierpliwie znosi konsekwencje decyzji swojego męża, która musi skonfrontować się z bolesną prawdą. Jest to tak wielopłaszczyznowa powieść, której lekturę z chęcią przedłużałam, by dłużej z nią obcować.

Choć mamy tu wiele o rodzinnych relacjach, tęsknocie, a także zdradzie i lojalności, to w głównej mierze myślę ta książka jest pogonią za ideą, która była dla kapitana Marcha ponad wszystko. Była jego priorytetem. Dużą część wypełnia walka o równouprawnienie, a przynajmniej oderwanie z rąk niewolnicwa czarnoskórych, o dopuszczenie ich do nauki pisania, czytania, o ich traktowanie ich na równi z bi...