Lubiewo

Już dawno przeze mnie przeczytana; wiele osób pisze, że wulgarna, niestrawna, ja natomiast z perspektywy czasu pamiętam ogromną wrażliwość autora wobec bohaterów, którzy sami dla siebie nie mają litości.

Sam Witkowski mówi że " Lubiewo" to nie tylko "książka o ciotach, tylko o świecie w ogóle - o komunie, o mechanizmach pożądania, o ciele, o brudzie i o klasie średniej. Prezentuje świat gejowski nie w typie Almodovara raczej Bugajskiego i Wajdy". Do swoich bohaterów podchodzi nieco złośliwie ale dzięki temu można polubić ciotki pikieciary i ciotki elegantki w pończochach i z tandetnymi PRL -owskimi torebkami, posługujące się kwiecistym językiem podczas augustowskich nocy i wczasów w tężniach w Ciechocinku:) Nie dla homofobów- może przyprawić o zawał;P

Świetna językowo, szalenie realistyczna, wciągająca, przerażająca, obrzydliwa lektura, której nie mogłam przestać czytać, mimo że przypalał mi się obiad. A przy tym - brawa za ironię wobec środowiska, to z pewnością nie było proste. Kilku moich znajomych gejów piekliło się za te szczere opisy współczesnego aktywistycznego "gejowstwa wyzwolonego". I dobrze :o)

Jeśli chcecie zapoznać się z rzeczywistością za czasów komuny - przeczytajcie. Generalnie: o środowisku gejów lat 70-tych ale przecież nie tylko oni parzyli wtedy zdobyczną kawę w tzw. musztardówkach i nie tylko oni, chcąc zaznać słonecznej kąpieli, lądowali w Chałupach. Można sie ostro pośmiać - wystarczy odrobina dystansu i brak homofobii.

Homoś o homosiach, czyli relacja z pierwszej ręki na temat życia ciot. Autor opowiada wszem i wobec, że jest tam coś jeszcze, ale ja ją odczytałem tylko na tym poziomie. Mimo tego, uważam, że napisana jest ciekawie, choć gdyby te relacje dotyczyły heteryka, nie byłoby o czym gadać, pisać i nie byłoby nagrody w Gdyni.

Chamska, obrzydliwa momentami przeraźliwie śmieszna a jednocześnie poruszająca i bardzo smutna. A przy tym jedna z najlepszych polskich książek ostatnich lat. Dla niektórych będzie jedynie marną prowokacją dla innych czymś znakomitym. Warto po nią sięgnąć choćby po to żeby wyrobić sobie o niej zdanie.

Strasznie zawiłe.Przez rodzaj żeński , w którym było pisane większość wypowiedzi często się myliłam ( w sensie czy chodzi o kobietę czy mężczyznę) .Poza tym trochę się uśmiałam z niektórych cytatów;p

Zdecydowanie nie dla homofobów. Kilka momentów śmiesznych, sporo nudnych - generalnie da się przeczytać, ale nic specjalnego.

Wciagająca, interesująca, ale ani obrzydliwa ani zachwycająca.Przeczytać warto.

jak dla mnie jedyna spod pióra Witkowskiego, która jest (łatwo) przyswajalna.

Książka jest fantastyczna, prawdziwa, dogłębna i obrzydliwa .

brrrr....