Łowca Sprawa Trynkiewicza

Sprawa Trynkiewicza wzbudza do teraz emocje, przede wszystkim ze względu na medialne doniesienia i stworzenie ośrodka w Gostyninie oraz ustawie o bestiach. Książka, którą napisała Żarska dzieli się na dwie części. Pierwsza to wydarzenia z 1988 roku. Autorka tutaj opisała zbrodnię, ofiary, złapanie mordercy, przebieg śledztwa, wizję lokalną i sam proces z wyrokiem. Typowe suche fakty, w taki sposób jak lubię, dokładnie, bez jakichkolwiek rozważań – nie ukrywam jest tam to, co już widziałam z innych pozycji. Druga część już jest inna, to wydarzenia współczesne przed zwolnieniem Trynkiewicza. Żarska starała się przeprowadzić wywiady z osobami, które w śledztwie brały udział. Jedynie sam Trynkiewicz odmówił. Udało się jej porozmawiać z matką zabójcy, z policjantem prowadzącym śledztwo, z bratem jednej z ofiar, z fotografem biorącym udział w wizji lokalnej. Jedyna rzecz, która jest niejasna i dla pisarki i dla mnie -  w jaki sposób udało mu się obezwładnić i wywieź do lasu trzech chłopców jednocześnie. 

Niestety utwierdzam się w przekonaniu, że oprawcy mają więcej praw niż ofiary. Morderca siedzi w cudnym miejscu, mając wszystko, co chce, oczywiście oprócz wolności, cały czas przed osadzeniem miał opiekę policji, wsparcia natomiast do dzisiaj nie mają rodziny, niektóre osoby popełniły samobójstwo – nikt ich nie wsparł. Niestety dzieje się tak zawsze, póki sprawa jest medialna mamy artykuły, urzędników, którzy obiecują złote góry, do czasu aż nie będzie nowej sprawy....

Cóż za wstrętne babsko z tej autorki. Żeby po 31 latach od tych okropnych wydarzeń nie dać spokoju rodzinom ofiar i matce Trynkiewicza... Czatuje pod oknami, zaczepia, zadaje takie pytania, że po prostu przechodzą mnie ciarki żenady. I po co? Dla taniej sensacji chyba.
NIE polecam. Nie dowiedziałam się niczego.