Lista pana Rosenbluma

Natasha Solomons prezentuje swojego bohatera, jako przykład przedwojennego Żyda, który godzi się na emigrację, tym chętniej, że może przenieś się do kraju, których obywateli od dawna podziwia. Tym samym wyraża chęć asymilacji z nową kulturą, ulegle podporządkowanie się dotąd nieznanym prawom i nakazom, a jednocześnie pragnie stać się godnym reprezentantem nowej ojczyzny. Potyczki życiowe Jacka Rosenbluma czasem wywołają uśmiech na twarzy czytelnika, innym razem zacznie się on zastanawiać nad pewnymi prawidłami, które kierują człowiekiem. Każdy ma marzenia, a Jack nie ustaje w tym, żeby je zrealizować, nie wyzbywając się przy tym swoich ideałów. Momentami można tylko odczuć żal, że jego wytyczne niekoniecznie pokrywają się z tym, co sądzi i czuje żona.
W tej niepozornej treści znajduje się wiele momentów, nad którymi warto się pochylić. Czytając uważnie kolejne strony "Listy..." trudno byłoby przejść nad nimi bezrefleksyjnie. Dla mnie najistotniejszym elementem fabuły jest kwestia tożsamości, to jak potrafimy lub nie, odnaleźć się w nowej rzeczywistości o odmiennej kulturze i tradycji. Jack'owi dostosowywanie się do nowości przychodzi dość łatwo, bo jest to poparte chęcią stania się jednym z Brytyjczyków, ale Sadie żyje głównie przeszłością, dobrze znanymi prawidłami, które łączą ją z żydowską tradycją, rodziną.

To jest tak, że treść "Listy pana Rosenbluma" urzeka z uwagi na płynność narracji, odznaczającej sie spokojem, ale i lekką dozą humoru. Wydaje mi się...