Opinia na temat książki Lewa strona życia

Moje powtórne spotkanie z autorką obfitowało w mnóstwo emocji przy lekturze "Lewej strony życia". Zajmując się zawodowo neurologią, w swoich powieściach Lisa Genova podejmuje trudne tematy w oparciu o rzadkie przypadki medyczne, które przybliża czytelnikom w bardzo przystępny i profesjonalny sposób. Po lekturze "Kochając syna", która wprowadziła mnie w nie do końca zrozumiałe tajniki świata autystycznego chłopca od razu wiedziałam, że niebawem sięgnę po kolejne powieści autorki.

"Lewa strona życia" opowiada historię Sary Nickerson - trzydziestosiedmioletniej, wykształconej kobiety, która prowadzi niezwykle zorganizowane życie. Próbuje łączyć rolę żony, matki i zastępcy prezesa do spraw zasobów ludzkich w Berkley Consulting. Praca zawodowa pochłania jej nawet osiemdziesiąt godzin tygodniowo, czyli mniej więcej tyle co dwa etaty i wymaga niezwykłych umiejętności organizacyjnych. W wykonywaniu obowiązków pomagają bohaterce jej wrodzone cechy, takie jak: perfekcjonizm i ambicja, dzięki którym nie może pozwolić sobie na zaniedbanie, czy choćby zwolnienie tempa życia. Niezastąpiony jest tu również mąż i opiekunka. Każda minuta dnia Sary jest szczegółowo zaplanowana i wykorzystana do maksimum, aż do chwili, w której kobieta ulega wypadkowi samochodowemu na autostradzie. Uraz głowy, jakiego doznaje podczas zderzenia, na zawsze zmienia jej życie i nagle wszystkie sprawy niecierpiące zwłoki odchodzą w cień. Na skutek uszkodzenia prawej półkuli mózg Sary przestaje prawidłowo funkcjonować, czego efektem jest zespół pomijania stronnego. Schorzenie to polega na ignorowaniu przez mózg informacji dotyczących lewej strony świata, także lewej strony ciała. Osobom takim brakuje świadomości istnienia lewej strony, pomimo, że ich wzrok funkcjonuje bez zarzutu, ich mózg nie przekazuje bodźców dotyczących lewej strony. Od dnia wypadku kobieta nie dość, że musiała całkowicie rozstać się ze swoim dotychczasowym życiem, to była zmuszona także całkowicie je przewartościować i zaakceptować zmiany, jakie w nim zaszły. Długa i żmudna rehabilitacja, pomoc rodziny i terapeutów oraz ambicja i wola walki samej bohaterki spowodowały, że Sara stopniowo, małymi kroczkami odzyskiwała część utraconej sprawności. Były oczywiście momenty zwątpienia i chwile załamania, ale wewnętrzna siła Sary, jej pewność siebie i umiejętność sięgania po niemożliwe nie pozwoliły poddać się i t tej trudnej sytuacji.

Po przeczytaniu tej książki refleksje nasunęły mi się same. Poznając rozkład dnia bohaterki, poziom napięcia i stresu w jakim żyła, aby sprostać wszystkim swoim zadaniom, byłam przekonana, że to się musi źle skończyć. Prędzej, czy później, w taki, czy inny sposób Sara musiałaby zwolnić, bo jej organizm na dłuższą metę nie wytrzymałby takiej gonitwy. Paradoksalnie wypadek miał też pozytywny wpływ na niektóre sprawy w życiu bohaterki ponieważ, odnowiła kontakty z własną matką, do której miała żal o przeszłość, dostrzegła, że życie nie kończy się na pracy, zaczęła inaczej patrzeć na świat i przewartościowała priorytety. A zatem na niepełnosprawności Sary zyskała ona i jej rodzina, a więc znów sprawdziło się znane porzekadło, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło.

Tylko, czy trzeba było poświęcić tak wiele?...

Nie zaniedbujmy więc życia i nie zapominajmy o tym, co naprawdę ważne.

"Lewa strona życia" to piękna powieść psychologiczno-obyczajowa, poruszająca i wnikająca głęboko w psychikę człowieka. Obok trudnych tematów znajdziemy w niej także sporo humoru, ale i sarkazmu. Powieść jest bardzo autentyczna, wątek medyczny jest ciekawy i intrygujący. Nie znajdziemy tu suchych informacji na temat klinicznego przypadku. Otrzymujemy natomiast wiele wiadomości na temat zespołu pomijania stronnego podanych w bardzo przystępny i zrozumiały sposób, z dużą dbałością o szczegóły.

Serdecznie polecam lekturę tej powieści i jestem przekonana, że wielu z Was książka naprawdę przypadnie do gustu.