Opinia na temat książki Lekcje chemii

Czy można połączyć chemię z gotowaniem? Okazuje się, że tak! A jak zwykła mawiać Elizabeth Zott, bohaterka książki - gotowanie to chemia.

Połowa lat 50. Elizabeth to naukowczyni, której inteligencja i odkrycia są deprecjonowane przez kolegów z zespołu. Jedynie Calvin Evans, znany i ceniony chemik dostrzega w niej przede wszystkim równą sobie partnerkę zarówno w życiu, jak i w pracy. Mężczyzna zakochuje się w jej nieprzeciętnym umyśle i jako jedyny nie umniejsza jej dokonaniom, ale czerpie inspiracje i dopinguje w jej naukowych działaniach. Dopóki Calvin jest przy niej, obecność Elizabeth w laboratorium jest akceptowana, ale kiedy pewnego dnia Evans odchodzi, kobieta traci pracę, a na dodatek okazuje się, że zostanie samotną matką. Mijają lata, a miłość do chemii i Calvina nadal żyją w sercu Elizabeth. Pewnego dnia sytuacja zmusza ją do poprowadzenia kulinarnego programu telewizyjnego. Ale nawet tam każdy przepis zostaje przyprawiony pierwiastkami.

Jestem w szoku, że tak mało słyszy się o tej książce. To genialnie namalowany obraz społeczeństwa lat 50. i 60. z uwzględnieniem podziału na wielce panujących w każdej instytucji mężczyzn, a kobiety, które tym panowaniom miały się podporządkować. Autorka w realistyczny sposób prezentuje trudy, z jakimi musiały mierzyć się kobiety i jak ciężko było im osiągnąć coś, bez aprobaty mężczyzn. Elizabeth jest jedną z lepszych postaci literackich, na jakie kiedykolwiek trafiłam. To kobieta piekielnie inteligentna, stanowcza i za nic mająca męską paplaninę o roli kobiety w społeczeństwie. Zmierzając do wyznaczonego celu, rozpycha się łokciami, bo wie, że tylko taka postawa doprowadzi ją do celu. Polecam Wam tę książkę z całego serca. Świetne dialogi i barwny język tylko podsycają jej klimat. A bohaterowie są tak prawdziwi, że ciężko będzie Wam się z nimi rozstać.