Kto umrze, zobaczy Czyściec i Raj

"Kto umrze, zobaczy. Czyściec i raj." to książka o charakterze refleksji na temat życia po śmierci, autorstwa neapolitańskiego księdza i mistyka Dolindo Ruotolo.

Głównym tematem książki jest funkcjonowanie duszy człowieka po odejściu w zaświaty. Ksiądz Ruotolo nie ma wątpliwości, że Czyściec jest rzeczywistym miejscem, do którego trafiają ludzkie dusze. W pierwszej części książki przedstawia kościelną doktrynę na temat Czyśćca. Co ciekawe, w swoim wywodzie nie ogranicza się jedynie do nauczania Kościoła, lecz na poparcie swojej tezy przykłady czerpie również z takich dziedzin, jak nauki ścisłe czy społeczne. Autor prezentuje również objawienia związane z Czyśćcem przekazane przez świętych, takich jak św. Stanisław z Krakowa, czy św. Antoni z Padwy. Wspomina również św. Franciszkę Rzymiankę i jej wizję Czyśćca, który składa się z trzech części o specjalnym przeznaczeniu.

Choć "Kto umrze, zobaczy. Czyściec i raj." to książka, która skupia się głównie na tym co dzieje się w zaświatach, można w niej odnaleźć również informacje przydatne dla osób, które jeszcze żyją. Należą do nich możliwości pomocy znajomym zmarłym, którzy trafili do Czyśćca. Jest wśród nich modlitwa, a w szczególności uczestnictwo w Mszy Świętej. Ksiądz Ruotolo przytacza również przykłady, kiedy dusze czyścowe odwdzięczają się za tego typu pomoc. Do refleksji skłaniają również rozważania, w jaki sposób nasze postępowanie na Ziemi przekłada się na to, co czeka nas po śmierci. Okazuje się, że nawet lekceważone powszechnie grzechy lekkie mogą sprawić, że dusza utknie w Czyśćcu na długi czas.

Dolindo Ruotolo urodził się w 1882 roku. Ze względu na niezwykłe objawienia, których doświadczał wielokrotnie oskarżano go o herezję. Przez kilkadziesiąt lat utrudniano mu z tego powodu sprawowanie posługi kapłańskiej, zawieszając w obowiązkach lub wysyłając na badania psychiatryczne. Dopiero w 1937 roku Kościół pozwolił mu na powrót do jego parafii w Neapolu. Pozostawił po sobie liczne pisma teologiczne, komentarze biblijne, a także listy i pamiętniki. Jego dzieła znane są z obrazowego, przystępnego języka, którym potrafił pisać nawet o skomplikowanych sprawach. Zmarł w 1970 roku, a obecnie toczy się proces jego beatyfikacji.