Księżna de Cleves

Historia cnoty.

Mąż, żona i zakochany w żonie mężczyzna – jak może zakończyć się taka historia?

"Księżna de Clèves" wzbudziła dość spore zamieszanie wśród współczesnych czytelników, co Tadeusz Boy-Żeleński określa nawet mianem rewolucji literackiej. Niepozorna książeczka, zupełnie nie przypominająca popularnych wtedy opasłych wymyślnych romansideł, opisująca prostą historię miłosną i to dotyczącą, o zgrozo, kobiety zamężnej, a nie pięknej dziewicy. Nie dajcie się jednak zwieść pozorom, więcej jest tutaj gorzkiego rozczarowania i dramatu niż romansu. Madame de La Fayette wykazała się bardzo dużym zrozumieniem sytuacji, w jakiej znaleźli się bohaterowie. Bardzo mi się podoba to, że nie jest to zwykły romans z happy endem. Żal mi było księżnej de Cleves, ponieważ była ofiarą kojarzonego małżeństwa, ale podziwiam również siłę jej charakteru.

Klasyka literatury francuskiej, jak głosi napis na okładce. Autorka żyła w XVII wieku.
Rozwiązłe życie na francuskim dworze było normą. Małżeństwa były traktowane jako interes, sposób poprawy statusu lub osiągnięcia wpływów. A te były niezbędne.
Pewnego dnia na dworze pojawiła się piękna panna de Chartres. Olśniła wiele osób. Wyjątkiem była wpływowa pani de Valentinois (Diana de Poitiers) i jej poplecznicy, którzy udaremniali korzystne dla młodej kobiety związki.
Zbieg korzystnych okoliczności pozwolił Panu de Cleves na oświadczyny. On był zakochany. Ona... niekoniecznie. Ślub się odbył. Przewodniczką i doradczynią młodej księżnej była jej matka, mądra kobieta, która wychowała wyjątkową córkę. Bohaterka odbiega bowiem swoim zachowaniem od innych. Jest skromna, szczera i oddana mężowi a przede wszystkim wierna (chociaż pokochała innego).

Książka o miłości. Nieszczęśliwe. Niespełnionej. Miłości, która przegrała z cnotą, rozumem i obowiązkiem.