Krzyżacy

...

nie, dziękuję.

Jedna z książek, w których możnaby "wyrzucić" połowę, a fabuła by na tym nie ucierpiała. Gdyby nie zupełnie niepotrzebne opisy, sięgające niekiedy kilku stron, książka byłaby na pewno znacznie ciekawsza. Jednak Sienkiewicz ma chyba taki styl. W jego innych działach, również jest mnóstwo niepotrzebnych "przedłużeń". ;d

Gdyby "Krzyżacy" nie byli lekturą szkolną, nigdy bym po nich nie sięgnęła. Przeczytałam ich tylko dzięki postaci Jagienki, która wydawała się najbardziej żywa i normalna. Zbyszka nie lubiłam, a Danuśkę żywiłam jawną niechęcią. Taka mimoza, no... (Sienkiewicz miał chyba słabość do takich bohaterek, a szkoda).

Przeczytałam, bo musiałam... Nie przypadła mi do gustu... Ale to tylko moja opinia...

Czytałam książkę jako lekturę. Inaczej pewnie bym po nią nie sięgnęła - słyszałam bardzo dużo negatywnych komentarzy. Sama czytałam tę książkę aż miesiąc... w zasadzie, nie wiem dlaczego. Na początku opisy ciągnęły się, wg mnie były one zupełnie niepotrzebne. Jednak zagłębiając się w historię bohaterów, przywiązałam się do nich, a nawet polubiłam. Postać Zbyszka wydawała mi się nieco "przerysowana". Największe wrażenie wywarły na mnie Danusia i Jagienka - dwie tak niepodobne do siebie osoby, a jednak coś je łączyło. Jeśli chodzi o Sienkiewicza... w tej książce ukazał wiele średniowiecznych obyczajów, pisał językiem wyszukanym i górnolotnym. Po raz kolejny również oczarowała mnie mądrość pisarzy sprzed wielu lat. Mimo wszystko, nie przekonam się do niego, a książkę polecam jednak tylko tym, którzy naprawdę interesują się historią.

Powiem szczerze, że Krzyżakom nic nie mogę zarzucić. Początki wydawały mi się ciągną w nieskończoność. Długie opisy początkowo mnie strasznie nudziły. Na całego zaczęłam czytać dopiero gdy Zbyszko napadł na posłów. Według mnie dopiero tam zaczęło się coś dziać. Bardzo spodobało mi się jak autor opisuje wszystkie wydarzenia i mimo dość trudnego języka nasyconego archaizmami książka coraz bardziej zaczęła mnie wciągać. Nie zauważyłam jak przebrnęłam przez pierwszy, a potem drugi tom. Dla mnie „Krzyżacy” to jedna z lepszych lektur. Więc skąd taka niechęć do “ Krzyżaków” ? Być może ma to związek ze stereotypowym przylepianiem lekturom etykietki “ nudny”. Nie oszukujmy się, robi tak wiele osób. Dla mnie lektura jednak jest synonimem książki dobrej, wartościowej i sprawdzonej przez pokolenia. I taką właśnie książką są “ Krzyżacy”.

Jakoś przebrnęłam przez obszerny początek, potem było lepiej, bo akcja się nieco rozwinęła.Najciekawszy wątek dla mnie to oczywiście miłość Zbyszka i Danusi. To był jedyny jasny promyk w tej opowieści, dopóki ktoś nie uświadomił mi, że to nie musiała być koniecznie miłość. Prawdopodobnie Zbyszko tak szybko chciał się ożenić z Danusią, ponieważ wypowiedziała słynne słowa "Mój ci on" i wybawiła od śmierci, a w tamtych czasach, po takim wyczynie w określonym czasie wybawicielka i wybawiony musieli wziąć ślub by nie unieważnić odpuszczenia kary. Wtedy dotarło do mnie, że Zbyszkowi mogło być tak prędko do ślubu tylko z egoistycznych powodów. Wtedy mój jasny promyk zgasł. W moim przekonaniu nie było prawdziwej miłości, więc zostały tylko walki, rycerze, obrzędy i obszerny opis średniowiecza co jest zupełnie nie w moim stylu.

Książka bardzo specyficzna i nienawidzona przez pokolenia młodzieży polskiej... Ale mi się podobała :) Drażniło mnie to, że to lektura i muszę czytać szybko i z musu. Z własnej woli i tak bym po nią sięgnęła. Ogólne wrażenie pozytywne. Język archaiczny, denerwował mnie, ale ma jakiś urok w sobie. Po przeczytaniu fragmentu książki nigdy nie mogłam się przerzucić na język współczesny i bywało, że zamiast zwracać się normalnym językiem do znajomych, to ja korzystałam ze zwrotów z "Krzyżaków". Bardzo ciekawa książka. Uważam, że każdy Polak powinien mieć ją w zbiorze lektur przeczytanych ;)

Jedna z historycznych powieści polskiego laureata Nagrody Nobla. Tym razem Sienkiewicz umieścił akcję w XV wieku. Bohaterami są waleczny młodzieniec Zbyszko z Bogdańca, jego młodziutka ukochana Danusia, jej ojciec Jurand ze Spychowa, dzielna Jagienka oraz kwiat rycerstwa polskiego i krzyżackiego. Zbyszko musi ratować swoją ukochaną. Po drodze przyjdzie mu udowadniać, że godzien jest już być nazywanym rycerzem.Jest to interesująca, dobrze napisana powieść. Występujących w niej bohaterów zna chyba każdy Polak. Naprawdę warto ją poznać.

Wstyd przyznać, że przeczytałem ją dopiero ze dwa lata temu, wyraźnie zniechęcony archaicznym lecz klasycznym filmem oraz próbami "na przymus" (lektura bodajże 7mej klasy). Książka doskonała zarówno jako powieść historyczna jak i obyczajowo-przygodowa. Polskie rycerstwo na tle wydarzeń i zawirowań ówczesnej europy, intrygi, wredni Teutoni oraz kulminacja w postaci Bitwy pod Grunwaldem. No i zakończenie przypominało mi trochę finał "Lux Perpetua". Czyżby pan Sapkowski kopiował mistrza...Może to tylko przypadek...Na pewno...

Przeczytać - przeczytałam. Lektura obowiązkowa w pierwszej klasie gimnazjum. Trudno powiedzieć co o niej myślę. Pamiętam tylko, że kiedy opracowywaliśmy ją na lekcjach języka polskiego stwierdziłam, że to naprawdę ciekawa i bogata w mądre treści powieść. Przyznam się, że nie myślałam tak od samego początku. Sienkiewiczowski język to jednak trudny język ( niestety, jak dla mnie :) ). W każdym razie postanowiłam sobie, że za jakiś czas zabiorę się za tą książkę od nowa Koniecznie.

Nie przeczytałam całych krzyżaków, natomiast czytałam streszczenie i większość ważnych fragmentów. Żałuję, że jej w całości nie przeczytałam, natomiast to co miałam okazje przeczytać było ŚWIETNE ! Gdy brałam się do jej czytania, 8 razy czytałam pierwszą strone i nic nie rozumiałam... głupota jest zadawanie tej książki jako lektury, bo to bądź co bądź raczej dla 'starszych dziadków' niż dla pokolenia neo dzieci (bez obrazy).

Lubię książki, które mają dużo opisów, ale jak dla mnie, to "Krzyżacy" mieli ich nadto i zapewne dlatego zwątpiłam po kilkunastu stronach. Książka jest bardzo trudna i trzeba mieć wiele cierpliwości by dobrnąć do końca, czego z całą pewnością brakuje mnie. Pewnie gdyby nie fakt, że była moją lekturą, to z całą pewnością nie zgłębiałabym się nawet w fabułę, która była całkiem niezła, ale jak dla mnie nie wystarczająca.