Opinia na temat książki Krucza pieśń
Przeczytane
2024
Posiadam
Young Adult
Dość rozczarowująca kontynuacja. Aż nie chciało mi się pisać recenzji.
Autor w drugim tomie serii popełnia wszelkie możliwe grzechy jakie można popełnić. Nudzi, powtarzając opisy części wydarzeń z tomu pierwszego z perspektywy innej postaci. Zmienia mało sensownie głównego bohatera, którego czytelniczki i czytelnicy zapewne polubili i którego historię śledzili w pierwszym tomie cyklu od dziecka, na znacznie mniej sympatycznego, zgorzkniałego czarownika, otoczonego grupą radosnych kumpli, których przaśne poczucie humoru prawie nigdy nie przekracza poziomu krocza. Nie wprowadza prawie żadnych nowych elementów do opisywanego świata, koncentrując zbyt wiele wysiłku na tragiczno-romantycznych wątkach niespełnionej miłości. Tajemnice rodem z horroru i fantasy zostają w znacznej mierze zastąpione przez maniakalne fanatyzmy religijne i przyziemnie polityczną walkę o władzę, a to co ważne i potencjalnie intrygujące i tak przecież zostaje odłożone do kolejnych tomów. Zakończenie jest niekompletne i niekoniecznie satysfakcjonujące, pozostawiając najważniejsze tajemnice bez rozwiązania. Autor znajduje też wyraźnie przyjemność w nieustannym powtarzaniu i przypominaniu podstawowych faktów o wilczej watasze, co po kilkuset stronach staje się zwyczajnie męczące a sytuację pogarszają jeszcze nieustanne repryzy złożone z tych samych słów i zwrotów. Rozumiem, że wilkołaki posługują sie bardziej uczuciami niż słowami, ale autor dla czytelniczek i czytelników przedstawia je nieustannie używając tych samych słów. Po pewnym czasie zjawisko to staje się irytujące.
Być może ta książka zyskałaby na skróceniu jej o jedną trzecią? Nie było ani "epicko" ani "kapitalnie".
Autor w drugim tomie serii popełnia wszelkie możliwe grzechy jakie można popełnić. Nudzi, powtarzając opisy części wydarzeń z tomu pierwszego z perspektywy innej postaci. Zmienia mało sensownie głównego bohatera, którego czytelniczki i czytelnicy zapewne polubili i którego historię śledzili w pierwszym tomie cyklu od dziecka, na znacznie mniej sympatycznego, zgorzkniałego czarownika, otoczonego grupą radosnych kumpli, których przaśne poczucie humoru prawie nigdy nie przekracza poziomu krocza. Nie wprowadza prawie żadnych nowych elementów do opisywanego świata, koncentrując zbyt wiele wysiłku na tragiczno-romantycznych wątkach niespełnionej miłości. Tajemnice rodem z horroru i fantasy zostają w znacznej mierze zastąpione przez maniakalne fanatyzmy religijne i przyziemnie polityczną walkę o władzę, a to co ważne i potencjalnie intrygujące i tak przecież zostaje odłożone do kolejnych tomów. Zakończenie jest niekompletne i niekoniecznie satysfakcjonujące, pozostawiając najważniejsze tajemnice bez rozwiązania. Autor znajduje też wyraźnie przyjemność w nieustannym powtarzaniu i przypominaniu podstawowych faktów o wilczej watasze, co po kilkuset stronach staje się zwyczajnie męczące a sytuację pogarszają jeszcze nieustanne repryzy złożone z tych samych słów i zwrotów. Rozumiem, że wilkołaki posługują sie bardziej uczuciami niż słowami, ale autor dla czytelniczek i czytelników przedstawia je nieustannie używając tych samych słów. Po pewnym czasie zjawisko to staje się irytujące.
Być może ta książka zyskałaby na skróceniu jej o jedną trzecią? Nie było ani "epicko" ani "kapitalnie".
Ocena:
Data przeczytania: 2024-03-26
× 1
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/ac0dab7edcbd014ed417a4673051c5ab/n/krucza-piesn)
2 wydania
Krucza pieśń
T.J. Klune
7.5/10
Cykl:
Green Creek, tom 2
Gordo Livingstone nigdy nie zapomniał lekcji, które zostały wyryte na jego skórze. Porzucony, zahartowany przez zdradę watahy Bennetów, znalazł pocieszenie w warsztacie samochodowym w rodzinnym górsk...
Komentarze
Pozostałe opinie
Nie spodziewałam się, że ta historia aż tak mną wstrząśnie. Pierwszy tom serii Green Creek bardzo mi się podobał i wiedziałam, że sięgnę po kolejne, ale to co z moimi emocjami zrobiła historia Gordo ...
Ponownie przenosimy się do Green Creek ale tym razem po to aby poznać historię Gordo Livingstona czyli wiedźmy rodziny Benettow. Nie powiem że ten wątek nie zaciekawił mnie już na etapie Wilczej pie...
