Opinia na temat książki Kontratyp

Kontratyp.
Ostatnio mówiłam o „Testamencie” i po przeczytaniu go od razu sięgnęłam po „Kontratyp”. Po końcówce poprzedniej części myślałam, że będzie zbyt uroczo i kolorowo. Niby chciałam trochę krzyczeć i piszczeć z zachwytu i rozpływania się, a z drugiej strony to nie w tej książce. Chyłka kojarzy mi się z ciętym językiem i jazdą bez trzymanki. Jakież było moje zdziwienie, gdy miałam tu wplecione romantyczne sceny w połączeniu z akcją jakiej się nie spodziewałam. Znowu mamy powiazania z przeszłością, niebezpieczne intrygi i coś czego się nigdy nie spodziewałam, słaby punkt Joanny. Co doprowadzi prawniczkę do radykalnych kroków, przez które może stracić życie? Czy Kordian da radę pomóc, no właśnie komu? Z tym pytaniem was zostawiam i przechodzę do fabuły.
Troje wspinaczy stara się wejść na najgroźniejszy szczyt świata, Annapurnę. Ratownicy po jakimś czasie znajdują przykryte śniegiem ciała wspinaczy, ale tylko dwójki. Klara Kabelis zostaje złapana na granicy i szybko deportowana do kraju. Zostają postawione jej zarzuty, a jedyna prawniczka, która mogłaby podjąć się takiej sprawy jest Chyłka. Ta jednak nie chce dotykać tej sprawy. Sytuacja zmienia się, gdy porwana zostaje ważna dla głównej bohaterki osoba. Czy ma to związek z atakiem na mecenas pod Skylight?
W tej części chyba najlepiej się bawiłam. Wiem, zawsze tak mówię. Zordon i Chyłka wymiatają swoimi tekstami, a akcja jest inna. Tu Chyłka pokazuje nam swoją odwagę i inne oblicze. Jest zdeterminowana, aby uratować kogoś na kim bardzo jej zależy. Od początku dla mnie oczywistym było to, kto za wszystkim stoi. Jednak nie skreśliłam wszystkiego, bo nadal nie mogłam dociec jakie są powiazania. Remigiusz znowu stworzył coś podnoszącego poprzeczkę jeszcze wyżej. Przede mną jeszcze „Umorzenie” i patrząc po innych chyba będzie jeszcze ciekawej. Mam nadzieję jednak, że będzie nam dane przeczytać jeszcze trochę spraw z ulubionym duetem prawniczym i będziemy mogli za każdym razem powiedzieć hemos pasado.