Konstanty Ildefons Gałczyński. Niebezpieczny poeta

Szczerze mówiąc to umęczyłam się czytając tę książkę. Dałam jej 6 gwiazdek, bo to rzetelna biografia, ale czułam się jak dziecko, któremu powiedziano, że Mikołaj to pan Jasio spod szóstki albo panna, której luby powiedział, że wszystkie jego listy miłosne to szablon, na które nabiera wszystkie dziewczyny (oj, tak. zdarza się taka 'szczerość'). I tak było tutaj. Po poetycznej biografii napisanej przez Kirę Gałczyńską, mamy rzetelne dzieło. Ale właściwie to nie chciałabym się dowiedzieć ile kobiet 'kochał' poeta, jak przeżywał upojenia alkoholowe i w ogóle poznawać te brudy innych osób. Nie lubię tego aspektu nowoczesnych mediów. Wywlekają co się da, bo 'czytelnik zasługuje na wiedzę'. Ja uważam, ze są sprawy prywatne, o których dżentelmeni nie rozmawiają. O, na przykład rozdrapywania łóżkowych upodobań Iwaszkiewiczów. Po to to?!
No to teraz o części biografii, opisującej poezję. To jest dobra część, rzetelna, ale tak nużąca.... Kira Gałczyńska wyszukała te piękniejsze utwory, zaś pani Anna Arno była rzetelna, ale socrealistyczne utwory poety były marne, więc umęczyły mnie. Podobnie te przedwojenne, z fazy 'Prosto z mostu'. No cóż tu dużo mówić, autor nie powinien był się brać za politykę, a pozostać przy dorożkach, który to utwór bardzo lubię. Kobietom słodzić, bo to tęż mu dobrze wychodziło. Ale nie polityka.
Suma sumarum, cieszę się, że mam tę książkę za sobą.
Bardzo dobrze dobrane były zdjęcia. Nie wiem czy biografia 'Zielony Konstanty', którą wolę, miała j...