Opinia na temat książki Konklawe

Papież nie żyje, rusza piekielna machina.

Sede vacante nie może trwać wiecznie, a najlepiej, żeby trwało jak najkrócej, inaczej przeciwnicy Kościoła gotowi są upatrywać w tym słabości tej organizacji. Dziekan kolegium kardynalskiego, kardynał Lomelli, wie o tym aż za dobrze. To na jego barkach spoczywa odpowiedzialność za konklawe, w którym ma wziąć udział stu siedemnastu kandydatów. Problemy zaczynają się już na samym początku, kiedy do Rzymu dociera jeszcze jeden kardynał, o którym nikt nie miał pojęcia. Został on bowiem nominowany przez papieża poprzez specjalną procedurę, nie informując o tym nikogo poza samym zainteresowanym. Kiedy w końcu Lomeliemu udaje się opanować sytuację i za wszystkimi zamykają się drzwi Kaplicy Sykstyńskiej, rozpoczyna się walka o władzę. I nie jest to do końca czysta gra. Nawet najmniejsze potknięcie z przeszłości, może mieć teraz kolosalne znaczenie, a najwyższym hierarchom Kościoła nie są obce przyziemne intrygi i knowania.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Roberta Harrisa uważam za udane. Tematyka bardzo ciekawa, nawet powiedziałabym, że pociągająca swoją tajemniczością, w końcu cały spektakl odbywa się za zamkniętymi drzwiami. Tempo akcji jest dość powolne, ale akurat w tym wypadku zupełnie to nie przeszkadza. Tylko zakończenie psuje trochę efekt, jest tak wymyślne, że aż w pierwszej chwili mnie zamurowało, ale nie w dobrym tego słowa znaczeniu.

Mimo to chętnie sięgnę po kolejne książki autora. I nie mogę się już doczekać, kiedy wybiorę się do kina na ekranizację.