Kolorowy popiół

Potrzeba podzielenia się swoją historią oraz spostrzeżeniami i opiniami skłania autora do poszukiwania nowych środków wyrazu. Mnogość doznań i wnikliwość obserwacji w połączeniu z bogatą wyobraźnią pozwalają spożytkować potencjał emocjonalny pretensjonalnej historii nieszczęśliwej miłości. Wspomnienia zostają tu zepchnięte na drugi plan przez metaforyczną podróż bohatera wśród różnych wariantów biegu zdarzeń pełną symbolicznych dygresji. Bohater popada w depresję i podejmuje próbę samobójczą po rozpadzie związku, trwajac w nim traci wszystko i staje się bezdomnym kaleką, dostaje szansę podniesienia się i zdobywszy fortunę gardzi nią, ale tylko w wyobraźni, gdyż faktycznie nie umiał wykorzystać okazji, a raczej nie mógł, bo takie było ciążące nad nim lub w nim drzemiące fatum. Spóźniający się za Godotem - taki jest nasz bohater, któremu autor nie pozwala na szczęście w żadnych okolicznościach. Socjopata, przemądrzały znawca kultury, erotoman, zgorzkniały nieudacznik buntujący się przeciw Bogu, argumentujący samobójstwo i negujący miłość - taki jest alter-ego autora, którego chce on upodlić i unicestwić, by zabić w sobie jego cechy, a czerpać tylko z jego doświadczeń. Malownicza i brutalna wizja świata, fikcja przeplatająca się z rzeczywistością na granicy choroby psychicznej. Piękno i okrucieństwo świata, słodycz i marność ciała, spokój i niepokój duszy, oczywistość i tajemnica miłości. Magia człowieczeństwa...