Kodeks

Akcja Kodeksu rozgrywa się w średniowiecznej Brytanii i opowiada o losach dziewiętnastoletniej Attici d 'Alerio, młodszego o sześć lat Fulka Beringer de Salers, zwanego Grubym Fulkiem, oraz Damiona de Jarnac, rycerza w służbie Henryka II - króla Anglii i księcia Normandii - na tle wydarzeń u schyłku panowania Henryka II.
Kodeks jest kolorowy. W odróżnieniu od innych książek, które z lubością serwują długie listy dań obiadowych, śniadaniowych i innych wszelakich potraw, Proctor proponuje kolory i zapachy. Zamiast zupy krabowej i puree ze szparagów, z sosem ze smażonych rydzów z dodatkiem musu z mięty, mamy czerwień kamieni zdobiących miecz, zieleń traw i zielony płaszcz. Bohaterowie widzą kolory, nie omijają wzrokiem otaczającej rzeczywistości, ale ją dostrzegają, współgrają z nimi, dzięki czemu bez zbędnych słów stają się częścią stworzonego przez autorkę świata. Zabieg banalny, ale bardzo skuteczny. I zapachy: zapach rozgrzanej słońcem ziemi miesza się z odorem świeżo utoczonej krwi dzika. Zapach kwitnących ziół i kwiatów. Nie tylko tam są, ale też docierają do nosa bohaterów. Wywołują reakcję lub nie. Tak jak w życiu.
Bawienie się kontrastami wymaga delikatności, wrażliwości i mocnych cugli. Proctor udaje się najczęściej uniknąć patosu i egzaltacji, a zdania „(…) trupi odór i smród spalenizny, gdy podążali przez pokryte bujną, soczystą trawą wzgórza.” czyta się wciągając głęboko powietrze nosem, a nie z lekkim prychnięciem przesady.
Relacje między Atticą a Damio...