Kobiety

Pierwsza powieść Zofii Nałkowskiej. O narodzinach i umieraniu miłości, o dojrzewaniu do prawdziwej kobiecości. Nie wiem, jak dorastają chłopcy. Ale dziewczęta, przynajmniej te myślące, samoświadome – właśnie tak, jak pisała Nałkowska. Nie wiem, czy wszystkie doświadczają tego samego. Ale ja rozpoznałam się w tej książce. Inne suknie i obyczaje, ale te same nadzieje, podbudowane wiarą we własną urodę, intelekt; te same skłonności do samoanalizy; te same wariacje na temat mężczyzn, ich spojrzeń, ich gestów, ich wyznań. Ta sama mieszanina wstydu i wyzywającej śmiałości. Grażyna Borkowska Zofia Nałkowska (1884–1954) – wybitna polska pisarka, dramatopisarka i publicystka. Stała bywalczyni salonów dwudziestolecia międzywojennego, w czasie II wojny światowej sprzedawczyni w sklepiku tytoniowym w Warszawie. Autorka wielu znanych powieści i opowiadań – „Narcyz”, „Romans Teresy Hennert”, „Granica”, „Medaliony” – oraz do dziś wystawianego dramatu „Dom kobiet”. Do jej najważniejszych dzieł zalicza się również kilkutomowe „Dzienniki 1899–1954”, które Nałkowska pisała niemal przez całe życie. Po śmierci autorki decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej jeden z kraterów na Wenus został nazwany jej nazwiskiem.