Kobieta w Berlinie. Zapiski z 1945 Roku

Wiem, jestem wredna, ale czytając tę książkę, w której są opisy tego, co spotykało Niemców w Berlinie pod okupacją radziecką, nie mogłam nie myśleć: "Dobrze im tak!". Książka jest pamiętnikiem napisanym po mistrzowsku, wspaniały styl, piękne myśli, czyta się doskonale, brak wulgaryzmu mimo tematyki. Jeśli miałabym opierać się tylko na tym pamiętniku (nie czytałam jeszcze do tej pory niczego, co mówiłoby o tym, co się działo w Berlinie po "wyzwoleniu" go przez Rosjan, wiem tylko ze słyszenia, ze wzmianek), to wnioskuję, że Niemcy z Rosjanami mieli o niebo lepiej, niż ludność okupowana przez Niemców od Odry po Moskwę. SS wyczyniało straszne rzeczy, mordowali wszystkich, od niemowląt, po starców. Rosjanie lubili dzieci, szanowali matki, szanowali starszych ludzi, z reguły nie czynili ludziom krzywdy (z wyjątkiem oczywiście gwałcenia:). To wynika z pamiętnika. Wiem, że w innych regionach działy się sceny dantejskie z wojskami radzieckimi w roli głównej, ale berlińczycy to akurat za wiele do narzekania nie mieli. Poza tym autorka to stereotypowa Niemka, patrząca z góry na wszystko, co nie-niemieckie, uważająca wszystkich za wieśniaków i nieuków. Rozpacza nad przegraną wojną, ale nie nad upadkiem moralności w narodzie niemieckim. Rozpacza nad staczaniem się z cywilizacyjnego szczytu, ale nie nad tym, co Niemcy wyczyniali na Wschodzie. http://zielonowglowie.blogspot.com/

"Kobieta w Berlinie" to pamiętnik nieznanej trzydziestoletniej Niemki prowadzony od 20 kwietnia do 22 czerwca 1945. Opisuje wkroczenie Rosjan do Berlina. Wypożyczając tę książkę byłam przygotowana na ciężką literaturę i właśnie taką dostałam. Autorka relacjonuje przebieg wojny oraz liczne zniszczenia, życie w ciągłej niepewności i skrajnej biedzie, brutalne gwałty przez rosyjskich żołnierzy. Poruszająca relacja o walce o przetrwanie. Pokazuje cierpienia Niemców zwyczajnych niczemu niewinnych ludzi, którzy z wojną nie mieli nic wspólnego. Poruszyło mnie to tym bardziej, że musieli pokutować nie za swoje winy i ciągle znosić szufladkowanie, że wszyscy są odpowiedzialni za rozpętanie wojny. Pod koniec książka zaczęła mi się trochę dłużyć, ale może to wina polskiego tłumaczenia. Wydarzenia opisane są językiem pozbawionym emocji, trudno to interpretować, ale myślę, że autorka chciała wyprzeć dramatyczne wydarzenia ze świadomości. Książka wstrząsnęła mną do głębi i na zawsze zostanie w mojej pamięci. Polecam osobom zainteresowanym tematyką wojenną. Jest także film o tym samym tytule, który z chęcią obejrzę.

Zawsze miałam wyobrażenie że niemieccy obywatele przeszli wojnę jakoś lżej od nas, ale wcale tak nie było, tak samo zmagali się z głodem, gwałtami, wojna to upokarzający czas zwłaszcza dla kobiet. Książka daje do myślenia choć jak dla mnie mocniejsza i jeszcze bardziej przedstawiająca czas wojny oczami Niemieckich obywateli to "Wierzyć Bogu w czasach Hitlera" - Susi Hasel Mundy

Książka wydała mi się przede wszystkim nudna. Owszem, Niemcy nie przeszli przez wojnę bez szwanku, ale nie potrafiłam się wzruszyć tym, że musieli stać w kolejce po jedzenie wydawane na kartki. Podczas gdy w innych państwach ogarniętych wojną, ludzie mogli jedynie marzyć, że uda im się coś zdobyć do jedzenia.