Opinia na temat książki Kierunek miłość

Opowiem Wam pewną historię… ona pojechała na kolejne kursy akordeonowe i tam spotkała jego, mieli po szesnaście lat. Od razu znaleźli wspólną nić porozumienia. Przez kilka kolejnych lat spotykali się sporadycznie, na kolejnych kursach i konkursach instrumentalnych, bo mieszkali ponad trzysta kilometrów od siebie. Połączyła ich głównie muzyka i przez cały ten okres mocno się przyjaźnili. W końcu przyszedł czas na studia i wybrali tę samą uczelnię, a teraz po siedemnastu latach od pierwszego spotkania są razem, ona i on….

Lubię tę historię, bo to moja, nasza historia, a czytając „Kierunek miłość” widziałam w tej opowieści nas. Choć bohaterowie to zupełnie inni ludzie i inne okoliczności to polubiłam ich od pierwszej strony. Za ich każdy uśmiech, za to że chcieli spełniać nawzajem swoje marzenia. Molly nie jest miłośniczką Świąt Bożego Narodzenia, za to Andrew je uwielbia. Los spłatał im figla i w dzień kiedy mieli lot z Chicago do Dublina rozpętała się śnieżyca, a podróż została odwołana. Mimo to Molly obiecuje mu, że w te święta będzie w domu z rodziną. Tak właśnie postępuje prawdziwy przyjaciel, który pragnie, aby tej drugie osobie sprawić radość…

Czytałam tę historię i wielkim entuzjazmem. Uśmiechałam się sama do siebie, śmiałam się razem z nimi z różnych sytuacji, z docinek, po cichu szeptałam, albo do Molly, albo do Andrew, mówiłam im do ucha co ja bym zrobiła, albo czego oni nie dostrzegają. Byłam świadkiem ich dziesięciu podróży w przestworzach i wielu przygód, z którymi mierzyli się każdego roku.To opowieść, która pozwala uwierzyć w magiczną moc świąt, bo choć czasem trzeba poczekać na szczęście to ono Cię w końcu znajdzie. To również historia o tym, że warto rozmawiać.

Piękna, pełna śniegu, czasem lekkiego powątpiewania, otulająca. Nawet teraz kiedy ją wspominam wywołuje we mnie dużo ciepła i przyjemnych uczuć. Idealna na mroźny dzień ❄️