Tomik, którego bohaterką jest przyroda, wyróżnia się ściszonym, refleksyjnym liryzmem i delikatnością w dialogu ze światem. Metaforyka przybiera często wymiar religijny, czerpie także z obrazowania i wrażliwości ludowej. Autorka pisze o polnych kwiatach, popularnych owocach i swojskich drzewach, przydając im wartości uniwersalnych; zatrzymuje się nad pospolitymi na pozór zjawiskami przyrody, wydobywając ich niezwykłość i piękno. Na szczególne podkreślenie zasługują oryginalne ilustracje Elżbiety Krygowskiej-Butlewskiej.