Opinia na temat książki Katedra

Może to ja z każdą chwilą gorzknieję coraz bardziej i dlatego jestem takim marudą, niszczycielem dobrej zabawy, ale patrzę na te wszystkie pozytywne opinie i aż uwierzyć nie mogę, bo wydaje się, jakbym czytała zupełnie inną książkę.

Gdzie te intrygi, gdzie ta polityka? Prawda, dużo się dzieje, tak dużo, że status quo zmienia się właściwie ze strony na stronę, ale ma się przy tym wrażenie, że nie czyta się o niczym ważnym; sama budowa powieści wymusza na autorze przeskakiwanie z jednego wątku na drugi, później na trzeci i czwarty i traktowanie każdego z nich powierzchownie, opisywanie ich po łebkach, bo pan Hopkins na sześciuset stronach próbował zmieścić tyle postaci, że bez problemu zapełniły tysiącstronicową epopeję.
Najgorsze, że nie wszystkie wątki są słabe, a niektórzy bohaterowie mieli spory potencjał. Bardzo podobał mi się skarbnik biskupa i uważam, że książka dużo by zyskała, gdyby była wyłącznie o nim, niestety bardzo szybko znika z narracji, pojawiając się dopiero na końcu.

Język też pozostawia wiele do życzenia, bo wszyscy wysławiają się w ten sam sposób, nieważne czy jest to wykształcony szlachcic z miasta czy chłopka z prowincji. Jakiejkolwiek stylizacji nie stwierdzono.


Wiecie jednak, co jest najgorsze? Tłumaczenie. Nie mam pojęcia, co się wydarzyło w wydawnictwie, że wydrukowali taki półprodukt, ale i tłumaczka i redaktor powinni się wstydzić. Pomijając już zaskakującą ilość równoważników zdań i nadmiar zaimków, największym splunięciem w twarz było przetłumaczenie angielskiego idiomu "bun in the oven" dosłownie - "bochenek w piekarniku(!)". To nie jest zwykła literówka czy błąd, który każdemu się może zdarzyć, ale dowód, że tłumaczka nie opanowała w pełni języka.