Karmazynowe rządy

Dziedzictwo krwi

Życie w Cesarstwie Cyrilyjskim to nie bajka. Ograniczają cię zasady, maniery, status społeczny, a jeśli los obdarzył cię dodatkowo magicznymi mocami to zwyczajnie masz przechlapane. Dyskryminacja i wyzysk powinowatych – ludzi władających magią – to smutna codzienność, na każdym kroku oszukuje się ich i sprzedaje w niewolę tym, którzy zapłacą więcej za ich umiejętności.

Księżniczka koronna Anastazja Michajłowna od kiedy odkryła, że również włada potężnym powinowactwem zdana jest na łaskę swojej rodziny, pilnie strzegącej tego sekretu. Jednak gdy, ojciec Any zostaje zamordowany, a wina za ten czyn zrzucona na nią, dziewczyna musi okiełznać swą moc i znaleźć sojuszników, którzy pozwolą jej odzyskać dobre imię i tron.

Czy to wszystko? Nie :D Mamy przed sobą bowiem trylogię, a nie pojedyncze tomiszcze. W kolejnych tomach wcale nie jest Anie łatwiej, los stawia przed nią wyzwania, których nigdy nie spodziewała się podejmować. Przytłoczona stratą i uczuciami, których nie rozumie płynie przez morze, by odnaleźć sojuszników w państwach ościennych. Niestety i tam nie dzieje się najlepiej, Ana raz po raz będzie musiała stawiać czoła wrogom ale i przyjaciołom, gdy ich ścieżki się rozejdą. Czy dziewczynie uda się uratować kraj i pojednać poddanych?

Okej to teraz słów kilka, z czym to się je. Dziedzictwo krwi jest reklamowane jako seria, która powinna zachwycić fanów Szkla...

,,Intencją króla Dariasa i Trzech Dworów było dowiedzieć się jak najwięcej o syfonach, aby zrozumieć, jak Morgania może ich użyć, by zyskać niezwyciężoną moc i zniszczyć równowagę świata".

Akcja książki jest niesamowicie dynamiczna. Styl nie jest już sztywny, tylko powiedziałabym, że rozbiegany. Zależy czy dany wątek jest znaczący dla treści, czy nie. Jeśli jest mało wnoszący, jest krótki, prosty i mniej oficjalny. Jeśli opisana rzecz dzieje się szybko, następuje wybuch, to choćby scena była krótka, mamy duży nacisk na dramaturgię i koniec, który daje nam dużo niewiadomych. Jeśli jednak toczy się rozmowa, to na równej płaszczyźnie, niezbyt można odróżnić po słowach kto co aktualnie mówi. Postacie intonują co ma być znaczące i tutaj widziałam delikatniejszą formę stylistyczną. Mamy tu dobrze dopracowane wydarzenia i elementy zaskoczenia. Akcja nie uprzedza późniejszych wydarzeń, cokolwiek się stanie dzieje się nagle. Postacie są bardzo mądre i przebiegłe. Nie należy im ufać, gdyż liczy się dla nich tylko własne dobro. Ci, którzy utracili swoje dary chcą je jak najszybciej odzyskać. Wrogowie tutaj nie śpią, tylko knują w ukryciu. Chwilami mnogość postaci może nas pogubić, bardziej wczuje się w nią około trzydziestej strony, kiedy rytm ukazania historii zaczyna się wyrównywać. Cokolwiek było nie wyjaśnione w poprzednich częściach tutaj znajdzie swój koniec i rozwiązanie. Gdybym miała porównać dwie poprzednie części, powiedziałabym, że tutaj działo się najwięcej w n...

„Karmazynowe rządy” to już trzecia i zarazem ostania część cyklu Dziedzictwo krwi. Jest to najbardziej mroczny tom, w którym śmierć czyha na każdym kroku.

Ana wraz z Dają, dobija do brzegów swojego królestwa. Nie jest pewna co tam zastanie. Do tego nie posiada już mocy powinowactwa. Odebrano ją za pomocą syfony – broni, której pragnęła Morgania, ciotka Any, cesarzowa Cyrlii. Książnice zabrała moc Sorska, przyrodnia siostra Ramsona Kiedyś była porucznikiem Błękitnego Fortu. Zdradziła swoją armię i królestwo w imię zemsty. Posiada ona oba syfony, za pomocą których można unicestwić nie tylko jedno królestwo, ale cały świat.

Po dotarciu do ojczyzny, Ana widzi, że kraj jest w mroku i na skraju przepaści. Czerwone Peleryny wzniecają rebelię. Z każdej strony nacierają na nią wrodzy, ale również ma swoich sojuszników, na których bardzo liczy. Wśród nich znajduje się Ramson. Czy księżniczce uda się uratować cesarstwo? Czy odzyska jeszcze swoją moc? Przekonacie się sami.

Tak jak wspomniałam na początku ta część jest najbardziej mroczna i krwawa. Akcja książki jest dość dynamiczna, co jest dużym plusem, ale niestety dalej jest tutaj dużo chaosu. Czytając po kolei kolejny tom już przywykłam, że coś się dzieje i nagle jest to urwana, lub pojawiają się postacie, które nie bardzo wiadomo skąd są i dlaczego. Książka ma jednak coś w sobie, że chce się czytać dalej i kibicuje się księżniczce całym sercem. Główna bohaterka została...

"Karmazynowe rządy" to finał trylogii Amelie Weń Zhao, w której śledzimy losy Anastazji, dążącej do zemsty carskiej księżniczki, Ramsona, działacza światka przestępczego o intrygującej przeszłości oraz innych postaci, których los postawił na drodze tej dwójki.

Po burzliwych wydarzeniach z poprzedniego tomu, akcja tej części szybko nabiera tempa. Dzieje się bardzo dużo i nie brakuje emocji. Fabularnie nie wszystko potoczyło się po mojej myśli, ale dobrze bawiłam się czytając tę historię.

Uwielbiam klimat tej serii, jest baśniowo rosyjski i niezwykle mi się spodobał.

Kreacja większości postaci również przypadła mi do gustu, wielu kibicowałam i szczerze ich polubiłam, moim zdaniem ich charaktery zostały dobrze wykreowane.

Ta seria zawiera wiele schematów i znanych motywów jak zemsta czy rebelia, występuje w niej ciekawy system magiczny. Nie brakuje oklepanych zagrywek czy cech typowych dla książek młodzieżowych, lecz wcale mi to w tej serii nie przeszkadzało.

Jeśli szukacie lekkiej, młodzieżówej serii z fajną historią i klimatem to myślę, że wielu osobom może ona przypaść do gustu 😃

Mi się podobała, polecam i planuję kiedyś do niej wrócić 💗