Książka ta nie jest podręcznikiem dietetyki. Nie poruszono w niej kwestii diety, gdyż dla Omraama Mikhaëla Aivanhova najważniejszym jest jak jeść i jak traktować żywność, a nie co lub ile jeść. Czytelnik będzie być może zaskoczony oryginalnością myśli, która stara się wszystkimi środkami wyrwać akt jedzenia ze swojej codziennej banalności i zwrócić mu mistyczne znaczenie, jakie osiągnął podczas Ostatniej Wieczerzy. Nawet ktoś, komu obcy jest ten duchowy aspekt, zrozumie, iż dzięki swojemu sposobowi traktowania żywności, może lepiej zgłębić tajemnice relacji między człowiekiem a naturą. To natura daje człowiekowi pożywienie, jednakże człowiek, dzięki swojej myśli i swoim uczuciom, może czerpać z tej żywności najsubtelniejsze elementy, które przyczynią się do jego wszechstronnego rozwoju.